(20) Happy Family..

'Waarom zou ik iets met Sarah moeten hebben?' vroeg hij, met zijn ogen op haar gericht. Ik glimlachte. 'Tom, ben je blind?' vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Waarom heb je dan nog geen move gemaakt? Ik dacht dat jij diegene was die verslaafd was aan vrouwen..' Hij gaf me een duw. 'Allemaal overdreven praat. Maar ik weet dat zij er ook zo over denkt.. daarom waarschijnlijk.' mompelde hij. 'Dan kan ik je zeggen -als professor in Sarah-o-logie - dat ze wacht op je move, Dude.' zei ik. hij keek naar mij. 'Noem mij geen dude, kleintje.' zei hij, maar hij lachte wel. 'Doet er niet toe.. maak je move.' zei ik streng. Hij zuchtte. 'Ik zie wel..' 'Ze gaat niet eeuwig op je wachten, Tom.' mompelde ik. 'Weet ik.' zei hij kortaf. 'Nu is het mijn beurt. Heb je wat met Georg?' vroeg hij opnieuw. nu was ik diegene die de ander niet aankeek. Ik nam een slok van mijn drank en liet me achterover leunen tegen de boom waaronder we zaten. 'Waarom denk je dat?' vroeg ik zacht. Zijn mondhoek ging een beetje naar omhoog. 'Grote Broer gevoel dat jij niet kan snappen. Bill heeft het ook.' zei hij. ik schudde mijn hoofd. 'Een geldige reden waarom je zoiets zou veronderstellen.' zo veel mogelijk uitstellen. natuurlijk had hij dat door, maar Tom zei ze niets van. 'Omdat hij je nog meer volgt dan anders..en omdat hij veel meer loopt te lachen.. het begint vreemd te worden.' zei Tom. 'Je moet niet antwoorden, ik weet het al..' zei hij meteen daarna. Wel, als ik niet moest antwoorden. hij leunde ook tegen de boomstam waardoor hij mij er bijna van af duwde. ik zuchtte. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Weet je.. als je twee maand geleden had gezegd dat ik hier ooit zou zitten, zou ik je gek verklaard hebben. er zou geen reden geweest zijn dat we elkaar ooit ontmoet hadden. Puur toeval. Als je twee weken geleden zou zeggen dat ik dit soort gesprekken zou hebben met jou, had ik je gek verklaard. Op dat moment zou ik misschien geloofd hebben in je theorie maar dan met Bill... het is allemaal omgedraaid..' mompelde ik.