--03

Catelyn Amay Black

'Wake up, wake up.' gilde de wekker in mijn oor. Met een kleine gil zat ik in één keer recht overeind. Ik was nog steeds niet gewent aan deze ringtone, het was het zelf bedachte "wake up" liedje van One Direction. Ik had hem geïnstalleerd omdat ik hem leuk vond en een beetje fan was van 1D. Ik kende een paar leuke liedjes van hen helemaal uit mijn hoofd, en zong die dan ook altijd luidkeels mee. Iets wat mijn broer niet echt goed kon waarderen. Hij begreep maar niet waarom iedereen hen zo geweldig vond. Het maakte me niks uit wat hij van hen vond en luid meezingend met hun muziek, ging ik me dus omkleden.
Ik had vandaag sportdag, dus helemaal geen lessen. Dit was mijn perfecte schooldag. Geen zeurende leraren maar me lekker afreageren op de anderen die ook voor de vechtsporten hadden gekozen.

In de gymzaal op school...
'Oké, wil iedereen die voor de vechtsporten heeft gekozen hier komen staan?' riep meneer de Jong door de zaal. Ik stond op en liep naar hem toe. Ik zag dat anderen ook naar hem toe liepen, hoewel er geen enkel meisje bij zat. Zoals meestal met vechtsporten wouden er geen andere meisjes er voor kiezen. Ze vonden het "eng" en "gevaarlijk". Ik deelde die mening niet, als je wist wat je deed was het helemaal niet gevaarlijk. Niet voor jou tenminste.
'Willen degenen die voor de balsporten hebben gekozen naar de andere kant van de zaal gaan en de leerlingen die voor de atletieksporten hebben gekozen kunnen met mevrouw Spurt naar buiten.' Met deze woorden draaide De Jong zich weerom naar ons. 'Zo jongens,' begon hij. Na een boze blik van mij en wat gegrinnik van de jongens zei hij er snel achteraan: 'en meisje. We gaan vandaag bezig met taekwondo en karate. Maar jullie zullen geen les krijgen van mij. Meneer Smith en meneer Long hier zijn van de Engelse vechtsportschool Kick-It. Ze wouden kijken of hier nog enkele getalenteerde scholieren waren die misschien wel interesse hebben in een plaatsje op hun school. Dus, ga uw gang heren.'
Met deze woorden ging hij aan de kant en er kwamen 2 andere mannen te voorschijn. De een was een blonde twintiger die er aardig gespierd uitzag en een vriendelijke lach had. De ander was van onze leeftijd, had zwart haar en keek omzich heen alsof hij zich vreselijk verveelde. 'Wel hallo, ik ben Thomas Smith en dit hier is Damian Long. Damian is één van onze beste leerlingen en is met mij mee gekomen om de getalenteersten bij jullie uit te testen. Als jullie willen beginnen met de warming-up, dan lopen wij wat rond en kijken hoe het gaat.'
Nadat hij was uitgesproken keek ik even onzeker om me heen. Dit keer was er niemand die ik kende en ik wist zo snel niet met wie ik de warming-up moest doen. Ik keek nog een keer om me heen. Blijkbaar was er een oneven aantal en was er niemand meer over voor mij. Ik zuchtte die en zocht dan maar een muur op en begon daar tegen mijn warming-up te doen.
'Het is de bedoeling dat je de warming-up samen doet.' Hoorde ik opeens een snerende stem zeggen. Ik maakte de beweging af en ging langzaam rechtop staan. 'Dat weet ik ook wel, maar er was niemand meer over. En ik doe liever in m'n eentje de warming-up dan geen en al mijn spieren verrekken.' Ik zei het beledigt. Wat dacht hij wel niet? Dat hij me gewoon mocht afkraken omdat ik een meisje was?
De jongen keek me even aan en er brak een minachtend glimlachje door op zijn gezicht. 'Zelf weten, als je het lief had gevraagd had ik je misschien wel geholpen.' Terwijl hij dit zei, zag ik zijn ogen over mijn lichaam glijden. Bij mijn borsten bleven ze even steken. Ik voelde hoe ik rood werd en vervloekte mezelf in stilte. Meestal had ik altijd wel mijn mondje klaar als jongens zo deden, maar hij was anders. Hij deed zo minachtend dat ik er bang van werd.
Toen keek hij weer recht in mijn ogen en zag dat ik rood was geworden. 'Zo te zien had je het helemaal niet erg gevonden als ik je ha-.' 'Damian, je weet dat het de bedoeling is dat het meisje met haar warming-up bezig gaat. En dat gaat niet lukken als je haar zo afleid.' De jongens die het dichtsbij stonden begonnen te roepen. 'Go for it Cate!' En nog meer van zulke dingen riepen ze. Maar na een boos woord van meneer Smith hielden ze direct hun mond. Gelukkig. 'Ben je bijna klaar met opwarmen? Dan kunnen we beginnen.' Vroeg Smith aan me. Ik knikte zwijgend. Opeens had ik er helemaal geen zin meer in. We liepen naar het midden van het voor ons aangewezen gedeelte en alle jongens kwamen er bij staan. Een paar irritante pestkoppen haalden nog veel betekenend hun wenkbrauwen omhoog. Dit zou nog een hele lange les worden.