De 100e Hongerspelen - 11

Katniss keek Peeta even aan, en zonder iets te zeggen begrepen ze elkaar.
“Vania, kan ik je even alleen spreken?”, vroeg Katniss vriendelijk.
“Oh, euh, ja”, zei Vania verbaasd. Ze stond op en volgde Katniss naar haar kamer. Portia en Inne begrepen de hint en stonden op.
“Wij gaan nog wat aan jullie interviewkleren werken”, verontschuldigden ze zich. Ze liepen de kamer uit.
“Zo, Ian”, zei Peeta, en hij keek zijn zoon aan. “Hoe zit dat nu met jou en Vania?”

“Hoe bedoel je?”, vroeg Ian. Hij probeerde verbaasd te klinken, maar zijn vader trapte daar niet in.
“Kijk, jongen, ik weet dat mensen van jullie leeftijd zo’n dingen liever niet meteen met hun ouders bespreken, maar jullie levens staan op het spel dus moet ik het wel weten.”
“Nou, euh, ze is mooi, en knap”, zei Ian aarzelend.
“Kenden jullie elkaar al?”
“Niet echt, ik zag haar vroeger wel eens op school of als ik door het dorp liep. Ze woont in de buurt van oom Gale. En heel af en toe zie ik haar wel eens in het bos, als ze bessen plukt. Ik heb haar ook wel eens een strik zien zetten, maar altijd uit de verte. We hebben nooit met elkaar gesproken of zo.”
“Voel je echt iets voor haar?”, vroeg Peeta vriendelijk.
“Nou, ja, ik denk van wel. Ik bedoel, ik voelde me altijd zo raar als ik haar zag, en ik snapte nooit waarom. Maar toen we in de trein begonnen over dat verliefd doen en zo, en daarna kwam ze naar mijn kamer… Kan je echt van iemand houden zonder haar te kennen?”
“Ik heb ook altijd van je moeder gehouden zonder haar echt te kennen, pas in de arena heb ik haar écht goed leren kennen”, glimlachte Peeta. “Al heeft het jaren geduurd voor zij er ook aan toegaf, ze twijfelde tussen Gale en mij. Voor de spelen was hij, op Primrose na, de belangrijkste persoon in haar leven.”
“Dus, je denkt dat het zou kunnen lukken tussen Vania en mij?”
“Ja, Ian, dat kan. Maar besef dat de arena heel gevaarlijk is, de bedoeling is dat jullie er samen uit komen, maar de kans dat dat niet lukt is reëel.”
“Ik weet het”, zuchtte hij. “Als er maar één kan winnen hoop ik dat het Vania is. Pap, wil je me iets beloven? Het kan me niet zoveel schelen wat er met mij gebeurt, en hulp zou welkom zijn, maar als je moet kiezen, kies dan voor haar.”