19. De Zwerkbalwedstrijd

Om zeven uur verdween ik al naar de slaapzaal. Ik trok mijn pyjama aan en ging in bed liggen. Ik rilde, terwijl het helemaal niet koud was. Rond tien uur viel ik eindelijk in een droomloze slaap.

'Word wakker', hoorde ik. Langzaam opende ik mijn ogen. Ik zag Dylan naar me glimlachen. Ik moest even nadenken voordat ik besefte waarom hij me wakker maakte. De Zwerkbalwedstrijd. Ik schoot overeind. Mijn hoofdpijn was weg. Ik glimlachte en kwam uit bed.

Mijn glimlach verdween al snel toen de zenuwen opkwamen! Ik zat aan het ontbijt met Dylan en Britt. Ze was alweer helemaal beter. Alhoewel, ik kon aan haar en Dylan zien dat ze ook keiveel zenuwen hadden. We aten alle drie bijna niks! Hoe de anderen eersteklassers van Griffoendor ons ook pushten, we kregen niet meer dan een droge boterham door onze keel. Om tien uur zou de wedstrijd beginnnen en om kwart over negen, gaf ik het ontbijt op. Ik kon echt niks meer doorslikken. Mijn keel was kurkdroog! Ik dronk mijn hele beker pompoensap leeg, maar het hielp niks. Ik keek naar Dylan. Hij was bleek en prutste wat in zijn havermout, die hij niet op leek te eten. Britt was juist het tegenovergestelde! Ze zag nogal groen en haar ogen schoten alle kanten op. Ik pakte mijn lepel op en keek naar mijn spiegelbeeld. Normaal was ik prachtig egaal bruin, maar vanochtend was ik net zo wit als de wolken die op ons neerkeken door het betoverde plafond. Ik slikte toen om half tien de Annelies iedereen uit het Zwerkbalteam opriep om naar het Zwerkbalveld te gaan lopen.

We zaten in de kleedkamer. We hadden alle zeven ons vuurrode uniform al aangetrokken en ik durfde te wedden dat alle zeven Zwadderaars ook al aangekleed waren in hun gifgroene pakkies. 'Het is tijd', zei Annelies toen de klok in ze kleedkamer tien uur sloeg. Mijn maag trok samen. Dit was het dan. We pakten onze bezems en liepen naar de deur. Twee aan twee, behalve ik. Ik stond eenzaam achteraan en zou als laatste het veld op spurten. De aanvoerder, Annelies, en de Wachter vooraan. Daarna kwamen de andere twee Jagers, onder andere Britt, en daarachter de twee Drijvers. Daarachter ik. Ik slikte nerveus. De deur ging open en Annelies en Dylan spurtten weg. Daarna Britt en de andere Jager, Kevin. Daarna de twee Drijvers, Sam en Marco, twee grootgebouwde kerels. Ze waren weggevlogen en ik stapte op mijn bezem, zette af en vloog het veld in. De hele school leek op de tribune te zitten. Noah, een jongen uit Ravenklauw, gaf commentaar onder toeziend oog van professor Anderling. 'De veertien spelers stormen het veld op en cirkelen om madame Hooch heen, die door de ballen los te laten, het spel begint', riep Noah door een magische luidspreker. Madame Hooch had een bezem en de kist met de ballen op de grond staan en keek naar de veertien spelers die om haar heen zweefden. 'Ik verwacht een eerlijk spel', zei ze. 'Van iedereen.' Ze leek het meer tegen Zwadderich dan tegen Griffoendor te hebben. Ze hurkte neer naast de kist, opende hem en liet de Gouden Snaai en de twee Beukers vrij, die meteen wegvlogen. Ze pakte de Slurk, stond op en keek nog een laatste keer de twee teams aan. Daarna gooide ze de Slurk in de lucht, waardoor het spel begon. De zes Jagers stormden meteen op de roodbruine Slurk af, terwijl de andere acht spelers hun posities innamen: de Wachters voor de doels, de Drijvers aan de kant en de Zoekers hoog boven de rest, zoekend nara de Snaai. 'De spelers hebben hun posities ingenomen en Britt van Griffoendor heeft de Slurk - ze ontwijkt een Beuker - speelt hem door aan Annelies, de aanvoerder - Annelies mikt op de doelen - ze mist - prachtige geblockt door de Wachter van Zwadderich - Fleur van Zwadderich heeft de Slurk - word geraakt door een Beuker - Kevin van Griffoendor vangt de Slurk - stormt naar de doelen - en scoort!' De eerste tien punten waren binnen. Een bom van gejuich leek te ontploffen in het publiek. Huffelpuf en Ravenklauw waren ook voor Griffoendor, waardoor Zwadderich gekreun er nauwelijks bovenuit kon komen. Ik knipperde. Er was iets kleins en snels langs mijn ooghoek geschoten. Ik keek goed. De Snaai. Ik boog voorover en spurtte langs de Zoeker van Zwadderich, die eerste niet begreep wat ik aan het doen was. Ik maakte een scherpe bocht toen de Snaai ineens naar links ging en ik hoorde het publiek naar adem happen. Ik bleef zitten en het publiek zuchtte opgelucht. De Jager van Zwadderich kwam dichterbij en ik ging nog sneller. Ik stak mijn hand uit en greep. Ik voelde hem. Ik had hem! Ik remde en Zwadderichs Wachter schoot voorbij. Ik hield mijn vuist met de Snaai erin omhoog. 'Ik heb de Snaai!', riep ik.