De 100e Hongerspelen - 7
Het is haar eerste storie, maar ze schrijft zo prachtig dat ik dat maar moeilijk kan geloven
“We gaan proberen zowel Ian en Vania te laten winnen”, fluisterde Peeta, zo stil dat enkel Toista en Katniss het konden horen. “We kunnen kijken of we een manier vinden ook Rue daar bij te betrekken.” Toista staarde hen verbaasd aan.
“Het verzet zit echt in jullie bloed hé?”, vroeg hij hoofdschuddend. “Nou, laat het maar weten als jullie iets vinden, ik zal wel afwachten.”
Vania gooide de ene na de ander roos het publiek in, iedereen ging uit zijn dak.
“Twaalf, twaalf, twaalf, twaalf!”, scandeerden ze.
“Wat willen ze nu? Dat we de Spelen in gaan of dat we Snow voor schut zetten?”, vroeg Ian grijnzend.
“Geen idee”, grinnikte Vania. “Maar ik moet zeggen, als alleen dit de Spelen waren zou ik zo opnieuw meedoen.” Ze keek naar de grote schermen. De beroeps keken behoorlijk kwaad, merkte ze. Ze waren er bijna, de eerste wagens stonden al op de stadscirkel voor het balkon waar Snow zijn toespraak zou houden. Vania en Ian gooiden de laatste bloemen het publiek in.
“Vania?”, vroeg Ian aarzelend. “Zullen we hen even compleet gek maken, voor we onze handen opsteken?”
“Waar dacht je aan?”, vroeg Vania verbaasd.
“De twee geliefden”, zei Ian zacht. Net nu reden ze de stadscirkel op. Vania keek naar Ian en glimlachte. Teder gaf ze hem een zoen op zijn wang. Vanuit haar ooghoek zag ze dat alle camera’s op hen inzoomden. Het publiek joelde, ze gingen nu pas echt uit hun dak. Vania en Ian grijnsden naar elkaar en staken triomfantelijk hun handen in de lucht.
“Als alleen dit de Spelen waren zouden we nu al gewonnen zijn”, lachte Ian. Hij keek naar het podium. Snow keek niet bepaald blij, maar dat kon hem niet schelen. Tot zijn verbazing was het niet alleen de president die op het podium stond, met zijn vaste entourage. Hij had het nooit gemerkt op televisie, en zijn ouders hadden het hem ook nooit verteld, maar ook Snows dochter Adriënne stond in haar rolstoel op het podium. Hij maakte even kort oogcontact met haar, maar wendde al snel zijn blik af. Hij had haar nooit persoonlijk ontmoet, maar hij wist dat ze bevriend was met zijn moeder.
Reageer (5)
Reu is cute:-)
1 decennium geledenleuk verhaal! hee ik heb ook een story over rue
1 decennium geledenDank je, dat had je echt niet moete doen
1 decennium geledenGeweldig verhaal trouwens, van de beste die ik tot nu toe gelezen heb
Ik heb echt medelijden met Ariadne. :p
1 decennium geleden“Als alleen dit de Spelen waren zouden we nu al gewonnen zijn”
Geniaal!
snel verder
ooowh
1 decennium geledensnel verder(H)