De 100e Hongerspelen - 6

“Kunnen we ze niet samen vasthouden? Een jongen met een bos bloemen staat echt niet”, grijnsde Ian.
“Dat kan ook”, knikte Portia. “Goed, ik steek jullie pakken pas op het laatste moment in brand. Er kan jullie niets gebeuren, het is volkomen veilig.”

Het duurde niet lang voor de deuren open gingen en de eerste wagens vertrokken. Katniss en Peeta keken toe door het raam van het trainingscentrum, samen met een aantal andere mentoren. Een voor een kwamen de wagens tevoorschijn. Veel creativiteit was er niet te zien deze keer.
“Ze hebben duidelijk haast moeten maken om alles klaar te krijgen, er zijn nu behoorlijk grote verschillen in de kledingmaten, dat is anders nooit zo erg het geval”, merkte Toista, de mentor van elf op. Hij was degene met wie Katniss en Peeta het best konden opschieten.
“Je hebt gelijk”, knikte Katniss. “Hoe wou je het aanpakken met jullie meisjestribuut? Ze is nog maar zeven.”
“Ik denk eerlijk gezegd niet dat Rue een kans maakt, misschien is voor haar de korte pijn het beste.”
“Je geeft haar op?”, vroeg Peeta verbaasd.
“Alsof ze kans maakt tegen jullie zoon. Kijk, daar komen ze net.” De wagen van elf reed buiten, en het duurde niet lang voor Ian en Vania in zicht kwamen. “Had ik het niet gedacht, in vuur en vlam”, grinnikte Toista.
“De stylisten wilden eerst iets anders doen, tot ze hoorden dat Ian meedeed”, zuchtte Katniss. “Hoe zei je dat jullie meisjestribuut heet?”
“Rue”, glimlachte Toista. “En als je het graag wilt weten, Katniss, ik heb het nagekeken, het is geen toeval. De Rue die jij kende had nog een jongere zus, die een paar jaar later een dochter kreeg.” Hij zuchtte. “Helaas is de hele familie intussen gestorven, ze is een wees, ze heeft haar ouders nooit gekend. Een ziekte, zeggen ze.”
“Ik wou dat ik haar ook kon beschermen”, zei Katniss zacht.
“Je hebt al twee tributen, Katniss, en één van hen is je eigen zoon. Als je een manier vindt mag je het me altijd zeggen, maar anders ga ik voor haar voor de korte pijn. Hoe erg het ook klinkt, maar niemand zal haar missen.”
“Misschien heb je gelijk”, fluisterde Katniss. “Maar laat haar gewoon hard trainen, net als de anderen, laat haar haar best doen. Ze kan een kans maken.”
“En wat als ze tegenover jullie zoon staat?”, vroeg Toista. “Voor wie kies je dan?”
“We gaan proberen zowel Ian en Vania te laten winnen”, fluisterde Peeta, zo stil dat enkel Toista en Katniss het konden horen. “We kunnen kijken of we een manier vinden ook Rue daar bij te betrekken.” Toista staarde hen verbaasd aan.
“Het verzet zit echt in jullie bloed hé?”, vroeg hij hoofdschuddend. “Nou, laat het maar weten als jullie iets vinden, ik zal wel afwachten.”