Wat voorafging - De 76e Hongerspelen

“Hij denkt dus echt dat je me iets zou aandoen als je de kans kreeg.”
“Dat zou ik nooit doen”, fluisterde Katniss.
“Dat weet ik, ik vertrouw je. Ik zou je wel willen losmaken, maar ik heb de sleutels niet.”
“Adriënne?”, vroeg Katniss zacht. “Hoe lang heb ik nog?” Tot Katniss’ verbazing schudde Adriënne haar hoofd.

“Ik heb hem gevraagd je niet te vermoorden. Eerst weigerde hij, maar deze morgen vertelde hij me met een gigantische grijns dat hij je zou laten leven, dat hij iets beters gevonden had. En hem kennende ben ik bang dat dat nog veel erger zal zijn.”
“In ieder geval bedankt voor de moeite”, zuchtte Katniss.
“Nee, Katniss, jij bedankt. Ik had nooit gedacht dat ik de Spelen zou overleven. Jij hebt me gered.”
“Ik had ze in de eerste plaats niet moeten laten doorgaan”, zuchtte Katniss. “Weet je, Adriënne, ik denk dat we best vriendinnen zouden kunnen worden als we de kans kregen, ondanks onze verschillen, ondanks alles wat er gebeurd is.”
“Nee, Katniss, we hoeven geen vriendinnen te worden, dat zijn we al”, glimlachte Adriënne.
“Je hebt gelijk”, zei Katniss. Ondanks de situatie kon ze een glimlach opbrengen. “Adriënne, zou jij me iets willen beloven? Als jij later ooit je vader zou opvolgen, doe het dan eerlijk, stop met die belachelijke onderdrukking en die idiote Hongerspelen.”
“Natuurlijk, Katniss. En ik zal ook proberen mijn vader in te tomen, maar ik kan niet beloven dat dat lukt.”
“Bedankt.”

Ariënnes vader, de nieuwe president Snow, verscheen in de deuropening.
“Zo, mevrouw de Spotgaai. Heb je mijn dochter al iets aangedaan?”, spotte hij.
“Dat zou ik nooit doen”, reageerde Katniss.
“Nee, niet zolang je vastzit. Je krijgt de kans niet. En je bent zwak.”
“Ze is niet zwak, vader”, protesteerde Adriënne. “Laat haar gaan, ze heeft mijn leven gered.”
“Je leven gered hé? Door haar zit je nu in die rolstoel. Maar wees gerust, ik laat haar gaan, morgen wordt ze netjes thuis afgeleverd, levend en wel, bij haar verloofde. En over een jaar komt ze hier weer terug, als mentor van de volgende Hongerspelen.”
“Vader, dat kunt u niet menen, u moet die belachelijke Spelen laten ophouden!”, protesteerde Adriënne.
“Oh, dat zal ik doen ook. Nadat Katniss één van haar eigen kinderen de arena in moet laten gaan.”
“Ik was niet van plan aan kinderen te beginnen”, merkte Katniss op.
“Oh, dat zul je wel”, zei Snow. “Want pas als één van jouw kinderen in de Spelen heeft meegedaan zal ik er mee ophouden. Anders veroordeel je heel Panem om er mee verder te gaan.” Katniss snakte naar adem.
“U bent wreed”, siste Adriënne. “Of nee, opa was wreed, u bent ronduit harteloos.”
“Oh, dat weet ik”, grijnsde Snow. “Trouwens, bedankt voor jullie hulp om de macht weer te grijpen. Als Adriënne niet gewond was geraakt zou niemand me gesteund hebben, maar nu had ik een geweldig excuus.”