51st century talk

      “Captain Jack Harkness.”
      “River Song.”
      “Leuk je te ontmoeten, River.”
      “O, houd toch op.” Jack en River draaiden zich op hetzelfde moment naar de Doctor toe, die met zijn sonische schroevendraaier aan het rommelen was. Hij had iets gemompeld over het uitvinden van een instelling voor hout.
      River trok een elegante wenkbrauw op. “Ik geloof dat iemand jaloers is.”
      “Op jou of op mij?” wilde Jack weten.
      “Op helemaal niemand!” riep de Doctor, iets harder dan zijn bedoeling was. Hij concentreerde zich weer op zijn schroevendraaier. “Maar het zou erg gewaardeerd worden als jullie je mond even konden houden, want dit is ingewikkeld.”
      “Kalm aan, schat,” vermaande River hem plagend.
      “Schat?” herhaalde Jack. “Heb ik iets gemist?”
      De Doctor besefte pas dat ook dat alleen gesar was toen hij al een erg schuldige blik op Jack had geworpen die veel meer verraadde dan eigenlijk nodig was geweest.
      Jack zette grote ogen op. “Wat?”
      “Ik - nou ja, wij…” De Doctor slikte en liet bijna de schroevendraaier vallen. “We zijn soort van getrouwd.”
      Jack had een paar seconden nodig om dat te verwerken. Daarna wendde hij zich tot River. “Meid, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”
      River glimlachte onschuldig. “Ik heb zo mijn charmes.”
      “Ik ook, maar op hem scheen niets te werken. Het enige wat ik ooit heb gekregen was een kus, en eigenlijk heb ik die meer genomen.” Hij fronste. “Bovendien was dat een andere Doctor. Hoezeer ik ook van leren jacks houd, deze is hot.”
      River keek de Doctor schattend aan. “Ik denk dat leer deze versie ook wel zou staan.”
      “Zeker weten,” stemde Jack enthousiast in. “Zeg, jullie staan niet toevallig open voor -”
      “Nee!” riep de Doctor uit, nog voordat Jack zijn zin af had kunnen maken. “Absoluut niet! En bedenk alsjeblieft even dat ik hier ook nog zit. Het is niet beleefd om over mensen of Time Lords te praten alsof ze er niet zijn, zelfs niet in de 51ste eeuw.”
      Jack en River wisselden een blik uit. Jack knikte. “Je hebt helemaal gelijk, Doctor.”
      “Het spijt me verschrikkelijk, schat.”
      “Zullen we?” Jack hield zijn arm uit en River nam hem aan.
      “Ik kan best nog eens proberen hem om te praten,” stelde River voor voordat het tweetal dieper in de TARDIS verdween. De Doctor staarde ze na, in tweestrijd. Hij kon er nu achteraan gaan en proberen erger te voorkomen, of hij kon zich nog even verstoppen met zijn schroevendraaier en zich later met de consequenties bezig houden. Na een korte overweging koos hij de tweede optie. Hij zou nog liever honderd legers Daleks en Cybermen tegemoet treden dan één River Song en Jack Harkness. Zelfs aan zijn moed zat een limiet.