*41

~Een aantal dagen, weken later~
"Volgens mij is alles voor morgen geregeld." zei Gabriëla, en ze plofte naast me neer op een ligstoel, bij het zwembad. In de tijd dat de jongens weg waren op tour, hadden wij alles geregeld voor het concert. Nu waren de jongens weer terug, en we waren helemaal klaar voor morgen. We hadden met z'n vieren, Gabriëla, Nicole, Melody en ik, geshopt voor leuke outfits, en ook hadden we samen de studio van Sarah helemaal omgetoverd in een feestzaal. Iedereen ging wat doen. Gabriëla, Logan en ik zouden samen zingen, de jongens zouden zingen, Nicole en Melody gingen ook zingen, en tot slot ging ik 2 liedjes solo doen, iets waar ik heel erg zenuwachtig voor was. Helemaal omdat ik liedjes had uitgekozen die perfect bij mijn gevoel pasten. "Ik ben best zenuwachtig." mompelde ik. Gabriëla pakte mijn hand vast en kneep er in. "Ik ook, Naoom, ik ook." "Ik denk dat ik even in het park ga wandelen. Even alles laten bezinken." zei ik zacht. Gabriëla knikte begrijpend. "Moet ik mee, of ga je alleen?" "Je mag best mee hoor. Maar ik weet niet of ik veel klets." antwoorde ik, terwijl ik mijn hand uitstak om haar omhoog te trekken. "Is goed joh." Samen liepen we naar het park. Het was prachtig weer, dus het was best wel druk. Ik zag de Jeniffers lopen, ik zag Gitaardude wat spelen, en ook de jongens waren er. En natuurlijk was Camille er ook. Waar Logan was, was Camille. Ze had een dikke stok in haar hand, en zo te zien was ze met Bliksem de tvhond aan het spelen. Ze had zich de laatste tijd koest gehouden, wat betreft mij aanvallen, maar nog steeds vertrouwde ik haar niet. En nog steeds was ik hopeloos verliefd op Logan. "Even Kendall gedag zeggen, hoor." zei Gaab. Ze liep naar de jongens en knuffelde Kendall. Kendall drukte een lieve kus op haar lippen, en knuffelde haar terug. Ze waren zo lief samen! Ook James en Nicole waren het perfecte stel, en Carlos en Melody hadden wat samen. Iedereen was schattig samen, behalve Camille en Logan. Het zag er zo verkeerd uit als zij samen waren! Ik staarde naar Logan, die naar me glimlachte toen hij zag dat ik keek. Ik glimlachte blozend terug. Logan wenkte me, dus ik liep langzaam in zijn richting. "Ben je klaar voor morgen?" vroeg hij. Voor dat ik antwoord kon geven, voelde ik een klap op mijn hoofd, en werd alles zwart.

Ik hoorde gegil, geroep en geruzie. Dit alles zorgde ervoor dat ik uit het donkere gat werd getrokken, en weer bij bewustzijn kwam. Ik opende mijn ogen en keek recht in de bruine ogen van Carlos. "Ze is er weer!" riep hij uit. Ik kromp ineen. Zijn harde stem geluid deed gewoon pijn. Mijn hoofd voelde zwaar aan, en het klopte. "Wat is er gebeurd?" vroeg ik schor. Ik kon me alleen nog herinneren dat ik met Gabriëla in het park liep. Kendall hurkte naast Carlos neer en begon te vertellen. "Je liep richting ons, en toen gooide...uhu kwam er een tak tegen je hoofd terecht, en tja...toen lag je op de grond." Ik keek om me heen. Ik zag Gabriëla, die bezorgd naar me keek met tranen in haar ogen, ik zag James en Nicole, ik zag Melody, maar Logan was nergens te bekennen. Die zat zeker weer bij Camille.

~Logan POV~
Ik keek het park rond. Mijn ogen zochten Naomi, maar eerst viel mijn blik op Camille, die met een stok in haar hand rondliep. Een beetje raar zag het er wel uit. Ze had een vreemde grijns op haar gezicht, eerder een kwaadaardige grijns dan een vrolijke grijns. Ik wist niet meer wat ik met haar moest. Ze was zo veranderd, sinds Naomi hier was! Ze deed jaloers en gemeen. Zelfs tegen mij deed ze vaak heel kattig. Ineens ving ik Naomi's blik. Ik glimlachte naar haar en wenkte haar. Met een verlegen glimlach kwam ze. "Ben je klaar voor morgen?" vroeg ik haar. Ze deed haar mond open, maar er kwam geen geluid uit. Een stok vloog door de lucht, en knalde tegen haar hoofd aan. Ze viel voorover, en als ik haar niet had gevangen, was ze keihard op de grond geknald. Fronsend raapte ik de stok op. Dat was de stok van Camille! Mijn ogen vlogen naar de plek waar ze was. Toen ze mij zag kijken, begon ze te rennen. Ik gooide de stok neer en rende achter haar aan. "Camille stop!" riep ik, toen ze op het punt stond om de lift in te stappen. Ze draaide zich om. "Waarom ren je weg? Nee wacht, laat ik eerst een andere vraag stellen. Waarom gooi je een stok tegen Naomi's hoofd!" riep ik woedend uit. "Gewoon! Ik word gek van dat kind! Ze hoeft maar met haar blonde haren te zwaaien en je staat voor haar klaar. Ze hoeft maar met haar blauwe poppenogen te knipperen en je ligt aan haar voeten! Waarom, Logan, waarom? Waarom kun je je aandacht niet gewoon bij mij houden?" antwoorde ze in één adem, terwijl er allemaal tranen over haar wangen liepen. "O, dus dat is het probleem! Je vind dat ik je geen aandacht schenk?" Ik keek haar ziedend aan. Camille knikte. "Oké, dus al die keren dat ik een liedje aan jou opdroeg, op onze concerten, waren niet genoeg? Al die keren dat ik een hele avond bij jou was, omdat jij dat wou, terwijl de jongens aan het gamen waren, vond je geen aandacht? Je bent echt een egoïstisch kreng! Ik heb je zeëen van aandacht gegeven, maar het enige wat jij ziet, is de aandacht die ik aan andere schenk! Dus vervolgens sla je maar iemand knock-out. Ja, dat is logisch!" schreeuwde ik. Ook ik kon mijn tranen niet tegenhouden. "Het spijt me, okay." zei ze, maar ik trapte er niet in. Dit keer niet. "Nee, niet okay! Je bent te ver gegaan, Camille. Het is uit!" Met die woorden liep ik weg, richting het park. Ik hoopte maar dat het goed ging met Naomi!

~Naomi POV~
"Kun je staan?" vroeg Gabriëla me bezorgd. "Ik denk het wel." piepte ik. Ik greep haar hand vast, en met behulp van Kendall stond ik al snel op mijn voeten. Kendall liet me los, en gelijk werd ik duizelig. "Kom, ik breng je naar de appartement." zei Gabriëla lief. Ze sloeg haar arm stevig om mijn schouder, en zo liepen we naar mijn appartement. Bij het zwembad kwamen we Logan tegen. Zijn wangen waren nat van de tranen, en zijn blik was boos. "Naomi! Hoe gaat het?" vroeg hij, toen hij me zag. Ik haalde mijn schouders op. "Hoofdpijn, that's all." zei ik luchtig. "Waarom huil je?" Logan veegde snel zijn ogen af. "Gewoon." "Nee, niks gewoon. Wat is er, Logan?" zei ik, en ik haalde zijn handen weg bij z'n gezicht, zodat ik hem aan kon kijken. "Het is uit met Camille. Ze is echt te ver gegaan, dit keer." Mijn binnenste stond in brand toen ik dat hoorde, maar ik liet het niet merken. "Dat is niet leuk, nee." Nu was het Logan die zijn schouders ophaalde. "Ach, eerlijk gezegd kan het me niet veel schelen. Ik vind het alleen zo erg dat ze zo gemeen doet." "Ik denk dat ze zich nu wel inhoud." vertelde ik hem naar waarheid. "Sorry hoor, maar we moeten toch echt naar je appartement. Er moet nodig ijs op je hoofd." onderbrak Gaab ons. Logan zei ons gedag en we liepen naar mijn appartement. Gabriëla haalde wat ijsklontjes uit mijn ijskast, en stopte ze in een plastic zak. Ze sloeg ze kapot tegen het aanrecht, en drukte het vervolgens zacht tegen mijn hoofd. Pas nu merkte hoe zeer het eigenlijk deed. "Denk je dat je morgen kan zingen? Het kan best zijn dat je een lichte hersenschudding hebt." zei Gabriëla voorzichtig. Ik knikte triest. "Ik ga nu gewoon naar bed, en dan zien we wel hoe ik me morgen voel." stelde ik voor. "Is goed. Slaap lekker, lieverd." Gabriëla gaf me een knuffel en een kus op mijn wang, en verliet mijn appartement. Ik plofte met kleren en al op mijn bed. Ik had geen zin in tandenpoetsen enzo. Het duurde niet lang voordat ik in een diepe, pijnlijke slaap verzonk.

----
Een extra lang stukje, eventhough its a bit boring. PLEASE PLAATS EEN REACTIE!!
xxx