*...TH...* My life in this horrible house! ^29^

Esther pov.

Dicht achter Fady aan loop ik naar binnen. Als we de woonkamer in lopen vallen onze monden open. De hele woonkamer is overhoop gehaald. Tijdschriften die onder en bovenop de salontafel lagen, liggen nu overal op de grond. Kussens zijn van de bank gegooid en de foto van mijn opa ligt op de grond met het glas in stukken om zich heen. Als verdoofd loop ik richting de foto. Die foto betekende zoveel voor. Mijn opa betekende zoveel voor mij. En nu lag het lijstje in stukken op de grond. Het lijstje dat ik van mijn oma had meegekregen met de foto. Het lijstje dat nog van mijn opa’s moeder is geweest. Voorzichtig til ik de stukken op. Bang dat het nog verder zou breken.
Fady heeft door dat zijn mond open staat en legt zijn hand ervoor. “Wát is hier gebeurd?” vraagt hij hardop in zichzelf af.
Reageren doe ik niet. Ik staar alleen maar naar de stukken van het fotolijstje in mijn handen. Wie heeft zoiets nu kunnen doen? Wie is er überhaupt binnen gekomen? Alleen mijn ouders hebben nog een sleutel van dit huis. Verder niemand. En mijn ouders kunnen het niet geweest zijn. Die zouden zoiets niet doen. Ze wisten hoeveel het lijstje en de foto voor me betekenen. En al waren ze het geweest. Ze zouden het nooit zo achterlaten. Toch?
Fady loopt verder de kamer in, om zich heen kijkend. Hier en daar raapt hij alvast wat op. Maar het is zo’n zooi dat we voorlopig ook nog niet klaar zijn met opruimen. Niet dat ik daar nu op zat te wachten. “Hé Es, gaat alles wel?” vraagt Fady en komt langzaam op me afgelopen. Hij hurkt naast me neer en kijkt naar mijn handen. Als hij de stukken van het fotolijstje ziet liggen, slaat hij een arm om me heen en drukt me goed tegen zich aan. “Ik moet oma even bellen.” Zeg ik zachtjes en sta dan op. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en loop naar mijn slaapkamer. Tot mijn grootste geluk is daar alles nog zoals het was. Alles netjes opgeruimd.

Zouden jullie nog even willen reageren op de inleiding van het verhaal. Ik heb hem laatst aangepast en ik wil graag weten wat jullie ervan vinden.