Onverwachte gast...

Moe liet ik me op mijn bed vallen. Fijn, Matt had gewoon bij het raam gestaan en alles gezien en hij zag er behoorlijk pissig uit. Toen ik binnenkwam had hij meteen allemaal vragen op me afgevuurd met waarom ik toch met de Salvatore broers omging. Na maar half naar hem geluisterd te hebben had hij me opeens naar zicht toe getrokken en was hij gewoon gaan huilen. Echt huilen, ik snapte er niks van. Dus ik had daar maar gezeten, geschokt en toen hij zijn grip verstevigde kwam ik eindelijk weer bij mezelf. Ik probeerde hem te kalmeren en na een tijdje leek dat te werken. Hij zei de hele tijd niks en ik kon geen woord uitbrengen. Na wat wel uren leek liet hij me langzaam maar zeker los maar op dat moment had ik zelf ook moeite om hem los te laten. Ik had naar hem gekeken hoe hij langzaam de trap op liep en hoorde vervolgens de deur van zijn slaapkamer dichtvallen. Nadat onze ouders dood waren had hij een hele tijd best afstandelijk gedaan en nu zag hij er pas gebroken uit. Hij had vast al zijn gevoelens opgekropt en zonet was het moment dat het hem allemaal teveel werd. Ik staarde naar het plafond maar zag de hele tijd alleen maar Matt’s gezicht voor me. Vastberaden kwam ik weer overeind, ik kon hem nu niet zo laten ik was zijn zus en ik hoorde hem op zulke momenten te steunen. Schuifelend liep ik naar zijn slaapkamer terwijl ik nadacht over wat ik tegen hem zou kunnen zeggen. Ik luisterde tegen de deur aan of er enig teken van hem was. ‘Matt, mag ik binnenkomen?’, vroeg ik zachtjes en toen ik niks hoorde pakte ik de deurklink en keek voorzichtig zijn kamer binnen. Ik liep voorzichtig zijn kamer binnen en zag dat de gordijnen dichtgeschoven waren. Veel kon ik niet zien maar toch zag ik Matt duidelijk op zijn bed liggen terwijl langzaam zijn borstkas op en neer ging. Vertedert keek ik even naar zijn onschuldige gezicht en merkte de wallen onder zijn ogen nu pas op. Ik zou hem nu maar met rust laten want hij had dit duidelijk nodig. Ik pakte zijn dekbed en legde het over hem heen en nog na een lange blik liep ik weer naar de deur. Zachtjes sloot ik de deur van zijn kamer achter me en ging weer naar mijn eigen kamer. Nu merkte ik zelf weer hoe moe ik was en ik kon nog net een geeuw onderdrukken. Toch kon ik nu wel een warme douche gebruiken en toen ik eenmaal onder de hete stralen stond relaxte ik meteen weer wat meer. Ik liep terug naar mijn bed terwijl ik mijn haar droogde met een handdoek en pakte een vergeten boek van mijn nachtkastje. Helemaal in het boek liet ik zonder mijn ogen van de bladzijdes te halen me achterover vallen en lande met een zachte plof op de kussens van mijn bed. Uit mijn ooghoek zie ik iets bewegen en haal mijn schouders op als ik niks zie als ik me omdraai. Vervolgens verdiep ik me weer in mijn boek. Opeens word ik bij mijn been gegrepen en ik sla een gil. Ik hoor al te herkenbaar gelach en voordat ik me om kan draaien besluit degene die me aanvalt op mijn rug te gaan liggen waardoor ik met geen mogelijkheid bewegen kan. Ik begin nog meer te gillen en sla wilt om me heen. Uiteindelijk lukt het om me iets losser te maken en ik draai met vliegensvlug om en kijk met een verhit gezicht in zijn ogen.