I'm Sorry for.. [7]

Jay POV.

Zonder moeite klim ik door het raam naar binnen. Zonder dat Puk het merkt ga ik in de schaduw staan. Ze draait zich om en ik zie dat ze schrikt. 'Jay!' Ze deinst achteruit. 'Sst.. sorry, ik wou je niet laten schrikken. Echt niet..' Ik word weer bood op mezelf. Waarom ga ik altijd zo slecht om met mensen? Ik zucht en sla mezelf voor mijn hoofd. 'Hoor je nu niet boos op me te zijn?' Ik staar naar Puk. Waarschijnlijk is ze té bang om een woord uit te brengen. Sukkel dat ik ben. Ik loop langzaam naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Het zal niet meer gebeuren. Vergeef het me? Alsjeblieft?' Zeg ik met een klein stemmetje.