0.4

Toen Emm de deur uit liep deed ze hem goed op slot en checkte daarna goed of de deur wel echt goed vast zit, daarna keek ze beschuldigend naar Eve die naar haar aan het staren was, ‘Wat? Extra zekerheid, je weet maar nooit…’ zei ze als tegenaanval op de blik van Eve die op haar geworpen werd. Toen ze zich omdraaide konden ze niet geloven wat ze zagen. De straten die normaal drukbevolkt waren lagen er nu verlaten bij. Waar normaal bewakers een oogje in het zeil hielden waren nu lege plekken, alsof de inwoners al een paar jaar weg waren terwijl alles er gister nog normaal uitzag. ‘Hoe…’ begon Eve met praten toen ze ineens verstijfde, met grote ogen staarde ze recht voor zich. Emm volgde de blik van Eve en ze schrok van wat ze zag, een paar meter van hun vandaan stond een Delito, dreigend zette hij wat stappen naar voren, alsof hij ze bang probeerde te maken. Emm zag dat haar vriendin niet in staat was om iets te doen en pakte toen zelf maar haar mes en ging door haar knieën, klaar om aan te vallen en zich te verdedigen als het nodig was. De Delito grijnsde, blijkbaar vond hij een te makkelijke prooi niet leuk hij hield wel van wat tegensputterende prooien. Emm keek hem met en dodelijke blik aan, de Delito begon alleen maar meer te grijnzen. Eve stond nog steeds bevroren vast op de plek waar ze stond vanaf het moment dat ze de Delito zag, Emm had medelijden met haar vriendin haar ogen straalde niets anders dan vreselijke angst uit. Terwijl Emm even afgeleid was door Eve nam de Delito zijn kans om haar aan te vallen en sprong op haar, Emm gilde van schrik en probeerde zich zo goed mogelijk te verdedigen met haar mes, het lukte en ze sneed een redelijk diepe snee in de wang van haar aanvaller, hij schreeuwde en Emm duwde hem van haar af en stond weer op. Toen ze opgestaan was merkte ze op dat de Delito niet was op de plek waar hij daarnet nog lag, ze bleef doodstil staan en luisterde goed. Tot haar eigen verbazing vingen haar oren een zacht hijgend geluid van achter op, zonder erbij na te denken draaide ze zich vliegensvlug om en stak het mes recht voor zich uit. De Delito die haar van achter wilde pakken was daar duidelijk niet op voorbereidt en hij keek met grote ogen naar het mes dat in zijn borstholte gestoken was, zijn zwarte bloed droop er langzaam uit. Met een gemene grijns op Emm haar gezicht draaide ze het mes en de Delito verkrampte van de pijn en viel op zijn knieën toen ze het mes eruit haalde, met zijn handen probeerde hij de wond te bedekken maar het was te laat. Hij viel voorover en het lichaam veranderde in zwarte as dat kort daarna verdween in de wind, Emm snelde naar Eve die nog steeds in shock was. Ze greep met beide handen het hoofd van haar vriendin vast en keek in haar ogen, ‘Eve, ík ben het!’ zei ze in een tevergeefse poging om haar wakker te maken, ze zuchtte en smeerde het zwarte bloed van haar mes aan haar mouw, die was toch al vies geworden door het gevecht. Eve leek nu te ontwaken uit haar droom, ze knipperde verbaasd in haar ogen en wierp toen een blik op haar vriendin die er vreselijk uitzag, ‘Jesus, Emm wat is er met jou gebeurd?’ Emm draaide haar hoofd en glimlachte. ‘Godzijdank, je bent wakker!’ Ze liep naar Eve toe en omhelsde haar, Eve, die een beetje overrompeld was door wat er zojuist gebeurd was duwde Emm van haar af, ‘Wat bedoel je?’ Zei ze met een grote frons in haar wenkbrauwen, ze was duidelijk bezorgd om haar vriendin. ‘Er kwam een Delito op ons af en je verstijfde gewoon helemaal…’ zei Emm met een bezorgde blik op Eve. ‘Je bleef maar met grote ogen naar een punt staren.’ Eve keek met een beschuldigend gezicht naar de grond. Ze merkte de bebloede kleren van haar vriendin op, ‘Gaat het wel?’ vroeg ze bezorgd toen ze haar vriendin bekeek. ‘maar je over mij maar geen zorgen, dat is niet mijn bloed.’ Zei Emm licht lachend. De lach van Eve vertrok toen ze de scheur in het shirt van haar vriendin zag waar zwart bloed uit liep, ze keek Emm met een serieus bezorgd gezicht aan, ‘Emm, dat is het wel.’ Ze keek nu zelf ook naar beneden naar de wond in haar buik en voelde haar lichaam verslappen, Eve voorzag wat er ging gebeuren en ving haar vriendin op voordat ze op de grond viel, ze keek met een betraand gezicht naar de lichte huid van Emm, voorzichtig rolde ze de onderkant van haar shirt op om de wond beter te bekijken. Nu pas drong het tot haar door dat er zwart bloed uit de wond kwam.