Chapter Six

Jewel Emerald

Mijn jurk was beeldschoon. Hij was volledig van veren gemaakt en aan de achterkant zat een korte sleep, die ik zoals een pauw rechtop kon zetten. Hetzelfde gelde voor mijn haar. Ze hadden er iets mee gedaan dat ik het wanneer ik wilde rechtop kon laten staan. Baltimore kwam weer naar binnen gelopen. Volgens mij had hij in de tussentijd een andere neuspiercing ingedaan. Deze was nog groter dan de andere.
''Alles draait bij de parade om imago. Je moet fans krijgen. Fans zullen je steunen als het minder gaat tijdens de spelen. De parade zal je eerste kans zijn om zoveel mogelijk fans te verwerven.'' Ik keek naar mijn reflectie in de spiegel. Hoe moest ik in hemelsnaam tussen drieëntwintig mensen opvallen? Ik hoopte dat het wel goed zou komen.
''Oh ja, voordat ik het vergeet...'' Baltimore opende de deur.
''Je staat met een van de jongens op de wagen. Je bent bij Jason Bell ingedeeld.'' Net op dat moment kwam Jason binnen gelopen. Hij had fel paars haar en had zijn pak al aan. Zijn pak was net zo paars als zijn haar, ook met heel veel veren versierd. Volgens mij liet Baltimore het expres matchen met mijn jurk.

Samen met Jason liep ik achter Baltimore aan naar de wagens. We waren er als eerste. Heel voorzichtig stapte ik op mijn wagen. Voorzichtig, omdat ik probeerde mijn jurk heel te laten. Jason sprong op de wagen, waardoor de wagen gevaarlijk begon te schommelen. De paarden voor de kar schrokken zich te pletter.
''Kijk uit met wat je doet!'' siste ik. Jason lachte alleen maar en streek met zijn hand zijn haren recht.
''Wil je geen spectaculaire entree? Al galopperend de menigte voorbij.''
Ik betwijfelde of dat wel zo spectaculair zou worden. Zeker memorabel, want ik zou er geheid uitvallen. Gelukkig kwamen er al snel andere duo's naar binnen gelopen en namen plaats in hun wagen. Ik wachtte geduldig tot de poorten open gingen. Uiteindelijk zwaaiden de poorten open en ik werd zo'n beetje door het felle licht verblind. De paarden kwamen in bewegingen en reden de poort uit.