--01

Catelyn Amay Black

'Doei! Tot morgen!' Schreeuw ik naar mijn beste vriendin Brooke. Ik zwaai nog even naar haar maar fiets dan snel verder. Ik moet opschieten, ik heb straks karateles en Taekwondo en ik moet ook nog naar huis om m'n spullen op te halen. Gelukkig heb ik voor de wind en ben ik snel thuis. Ik ren naar boven, pak m'n spullen, grits een appel mee en zit 4 minuten later alweer op de fiets.
Ik trap stevig door en ben daarom 10 minuten later al bij de sportschool. Ik kleed me om en loop naar het lokaal. Het is nog geen tijd, maar ik zie al een paar andere leerlingen buiten het lokaal wachten. 'Hé Cate, hoe ist?' Vraagt David aan me. Ik glimlach. 'Goed hoor, bereid je maar voor op je wekelijkse pak slaag.' grap ik. De anderen die erbij staan beginnen te lachen. David maakt een pruillip en ik schiet ook in de lach.
David is mijn beste vriend. Ik ken hem al sinds ik naar de vechtlessen ga, en dat is al 10 jaar. Ik was begonnen toen 5 werd. Ik had in films gezien hoe ze vochten en wou dat graag ook kunnen. Dus voor de grap hadden mijn oudere neven mij een paar lessen cadeau gedaan. En sindsdien was ik er niet meer weg te slaan. Ik trainde 3 keer in de week in de sportschool en deed zelf ook aan wat krachtsport enzo. Ik had David ontmoet op onze eerste les, we moesten met elkaar vechten en zo waren we goede vrienden geworden. Hij wist alles van mij en ik van hem.
'Okee, jongens. Kom er maar in.' De deur van het lokaal werd door Klaas open gedaan en we liepen naar binnen. Binnen gekomen liepen we meteen naar onze matten om te beginnen. Meestal deden we eerst zelf onze warming-up en ging Klaas daarna dingen voordoen en konden we oefenen. Deze les ging precies hetzelfde, en ik was kapot toen de 2 uren eindelijk voorbij waren. Snel liep ik naar de kleedkamers om me te douchen en om te kleden. Ik had de hele kleedkamer voor mezelf, er was geen ander meisje in onze groep, en ik vond dat wel lekker rustig. Naar 2 uur met die jongens alleen kreeg je vanzelf zin in een beetje rust.
Toen ik klaar was liep ik naar de kantine. Zoals altijd zaten alle jongens daar al. Ik snapte nog steeds niet hoe het kwam dat ze altijd zo snel waren. Soms leek het wel alsof ze zich alleen maar omkleden, maar ik wist dat dat niet waar was want ik ruikte altijd dat ze hadden gedoucht. 'Ah, daar is onze treuzelkont. Heb je weer lekker langzaam aan gedaan?' Glimlachend stak ik mijn tong uit naar Thijs. Hij maakte bijna elke keer weer hetzelfde grapje, maar we konden er nog steeds om lachen. Ik zag David aankomen lopen met 2 bakjes patat en 2 frikandellen. Hij schoof een bakje patat en een frikandel mijn kant op. Natuurlijk haalden de andere jongens snel een paar frietjes uit mijn bakje. ze konden het gewoon niet laten.

Het was bijna 9 uur. 'Doei jongens, ik moet er weer vandoor. Tot donderdag.' Ik gaf snel iedereen nog een knuffel en liep toen naar buiten naar mijn fiets. Gatver, het was al weer wat frisjes. Natuurlijk was is vanmiddag zo dom geweest om geen warme jas mee te nemen. Ik rilde onwillekeurig. Snel haalde ik mijn fiets van het slot en begon naar huis te fietsen.