Chapter 1.

‘Jij bent wel een lekkertje, wist je dat,’ zeg ik. Ik sta in een donker steegje in de stad. Ik heb net een leuke jongen ontmoet in de disco, Tim. We zijn gezellig een eindje gaan wandelen. Ik zie hoe zijn ogen me aanstaren. Normaal gesproken staan ze mooi en helder, de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Maar ze staan nu wazig. Het komt vast door de drank. Ik druk mijn lippen snel op de zijne zodat ik niet langer weg kan zinken in zijn diepe ogen. Het draait uit op een enorme tongzoen. Als ik mijn hoofd weer weg trek bij de zijne zie ik een eigenwijze twinkeling in zijn ogen. Ik weet wat hij van plan is.
‘Mijn huis?’ vraag ik terwijl ik hem speels aan kijk. Ik zie hoe hij opgetogen knikt. Ik voel zijn hand in de mijne haken en samen lopen we rustig richting mijn huis.
Ik wordt wakker door de vogeltjes die voor mijn raam fluiten. Langzaam duw ik mezelf overeind en houd de deken voor mijn naakte lichaam. Ik wikkel de deken om me heen en loop naar mijn kast om wat kleren er uit te trekken en ze aan te doen. Ik heb net mijn topje en mijn shorts aan als ik geklop op de deur hoor.
‘Scarlett!’ hoor ik mijn moeders stem vanaf de gang komen. Leuk, komt dat mens ook weer aankakken. Ze is de meest standaard, veels te irritante moeder die er bestaat. Ze wil altijd weten wat ik doe. Wat maakt haar dat nou weer uit. Ik ben in de pubertijd, laat me lekker mijn leven leven zoals ik dat wil. Ik heb geen zin om me laten te beïnvloeden door mijn ouders.
‘Wat mot je?’ breng ik er chagrijnig uit.
‘Heb je nog was? Ik kom binnen!’ zegt ze vriendelijk. Mens wees niet zo aardig, ik irriteer me mateloos aan je geslijm. Ze wil binnen komen.. Shit! D’r ligt nog een naakte jongen op mijn bed. Zo snel ik kan ren ik naar mijn bed en gooi de dekens over Tim heen, zodat het net lijkt alsof er niemand ligt. Dit deed ik net op tijd want op dit moment komt mijn moeder nietswetend binnen om naar mijn wasmand te lopen. Ze loopt naar mijn wasmand en kijkt verbaasd als er niks in ligt. Haar blik veranderd in geschrokken als ze de kleren ziet die ik gisteravond door mijn kamer heb gegooid.
‘Je moet nou eens een keer leren dat hier een wasmand voor is, Scar. Ik wil dit niet meer zien!’ zegt ze, deze keer minder vriendelijk en meer streng, als moeder.
‘Dan moet je je ogen dicht doen of hier niet meer komen. Mijn kamer, mijn regels,’ antwoord ik geïrriteerd. Ik zie hoe mijn moeders ogen veranderen van streng naar gekwetst, waarna ze de kamer uitloopt. Ik trek de dekens van Tim af en schud hem wakker.
‘Je moet hier weg! Je was bijna ontdekt door mijn moeder,’ zeg ik op fluistertoon. Ik zie hoe hij zijn slaperige hoofd knikt waarna hij uit bed springt en zijn kleren van gisteren aantrekt. Hij heeft niets anders hier liggen dus moet hij wel. Ik loop ondertussen naar het raam en weet hem met veel moeite open te duwen. Dit is mijn sluiproute om te ontsnappen. Het raam uit, de garage op die aan het huis vastzit en dan van de garage af de tuin in en dan naar buiten. Hij komt naast me staan bij het raam als hij zijn kleren heeft aangetrokken.
‘Hier uit het raam, op het dak van de garage en dan aan het uiteinde van de garage af. Dan gewoon wegwezen,’ leg ik hem uit op een fluistertoon. Ik sla mijn armen zijn middel en voel hoe hij me terug knuffelt. Een paar seconden later laat ik hem weer
los en knik naar het raam als gebaar dat hij nu moet gaan. Ik zie hoe hij behendig door het raam klimt en mijn route volgt, waarna hij uiteindelijk uit zich verdwijnt. Ik voel een steek door me heen gaan. Eentje die ik nog nooit gevoeld heb. Waarschijnlijk zie ik Tim nu nooit meer. Zo gaat dat nou eenmaal als je een beetje lol wilt hebben in het leven. Ik pak een potje uit mijn geheime laatje onder mijn bed en leg een paar pilletjes op mijn hand. Ze helpen me altijd om me beter te laten voelen. Snel stop ik ze in mijn mond en spoel ze weg met wat water. Een fijne golf gaat door mijn lichaam. Ik voel ineens de enorme neiging om te roken en pak ik het pakje sigaretten uit mijn handtasje dat op mijn stoel ligt. Behendig klim ik in mijn raamkozijn en steek daar mijn sigaretje aan. Mijn leven is zo heerlijk met de spullen die ik nu heb. Mijn ouders zouden het waarschijnlijk vreselijk vinden, wat voor dingen ik allemaal doe en gebruik. Maar zij waren tieners in het stenen tijdperk. Zij snappen niet dat je dit soort dingen nou eenmaal nodig hebt in het leven.
‘Scarlett! Ga onmiddellijk uit het raamkozijn! Ben je helemaal gek geworden!’ hoor ik ineens achter me. Shit. Ik ben vergeten mijn deur op slot te doen. Van schrik laat ik mijn brandende sigaret naar beneden vallen. Geschrokken kijk ik naar beneden, maar als ik zie dat er niks gebeurt wat vuur betreft kijk ik geschrokken achterom. Daar staat mijn moeder met een wasmand met schone was. Met een beetje geluk heeft ze niet dat ik aan het roken was. Dan wil ze natuurlijk weer naar een psycholoog omdat ik ‘een probleemkind’ ben en ik zal vast wel meer foute dingen doen. Ja mam. Dat doe ik inderdaad, en laat me dat lekker doen. Ik voel een zucht van opluchting als ze niet meer naar mij kijkt maar de was aan het opruimen is. Ik hoor niks over dat roken slecht voor je gezondheid is dus zal ze het wel niet hebben gezien. Ik zie hoe ze naar mijn bed loopt, om hem op te maken waarschijnlijk. Ze wil altijd alles zo netjes hebben. Daar kan ik dus echt niet tegen.
‘Wat is dit?!’ gilt ze geschrokken. Snel kijk ik naar haar en zie dat ze mijn potje in haar hand heeft. Ze heeft de dop er af gehaald en kijkt nu aandachtig naar de pilletjes erin.
‘Dit is XTC!’roept ze, nog steeds duidelijk geschrokken. Fijn. Die had ik op moeten ruimen. Nu krijgen we weer van die tijden dat mijn ouders mij willen veranderen. Ze komen er achter wat ik allemaal wel niet fout doe volgens hun en willen met iemand praten om mijn levensstijl te verbeteren. Fack hun. Mooi niet dat ik daar aan mij ga werken.