Een onverwachte droom

9. Een onverwachte droom

‘Emily,’ riep Samantha. Toen ze Emily bij de poort van Ravenklauw zag staan. ‘Ik moet je wat vertellen en je zult het niet geloven.’zonder ook maar wat te vragen liep Emily op haar zus af. Emily kende haar zus door en door, dus ze wist gelijk wat er aan de hand was.
‘Wat is er zus, is er iets wat vader heeft gezegd tegen Sneep dat ons zou kunnen helpen om meer over Sneep te weten?’
Samantha knikte. ‘Ja, laten we naar buiten gaat, dan zal ik het je vertellen, de muren hebben oren, en ik wil niet dat iemand het hoort.’
Snel rende de zusjes naar buiten, en terwijl ze keken of niemand hun zag glipte ze het school terrein op.
‘Ik houd van de maan,’mompelde Samantha ‘Het is zo mooi en inspirerend’. Emily knikte insgelijks. ‘Ik ook, maar vertel nu wat vader nu te vertellen had, ik ben benieuwd wat er nauw zo belangrijk was dat Sneep het benauwd kreeg en hij ons pas later dat spannende nieuws zou gaan vertellen.’
Snel vertelde Samantha wat ze had gehoord. Net als bij haar werd Emily lijk wit. ‘Sneep heeft geen vrouw meer?,’vroeg ze verbijsterd. ‘Ik dacht dat ie met Pierce was getrouwd. Nauw die kunnen we dus ook al afschrijven van de lijst, laten we kijken met wie Sneep was getrouwd, zestien jaar geleden. Misschien staat het in oude ochtendkrachten.’
Emily keek met zo’n vastberaden blik dat Samantha bang van der werd.
‘Ik word bijna bang van je, Em,’ lacht ze, maar werd toen serieus. ‘Maar we moeten oppassen. Als het waar is wat Sneep zei, dan kunnen we binnen kort een oproep krijgen van de heer om dooddoener te worden.’
De grijns die Emily had op de reactie van Samantha verdween even snel als dat ie was gekomen en haar gezicht werd donker. ‘Ja, op de een of andere manier wil ik geen dooddoener zijn, het lijkt me vreselijk om voor de heer te moeten werken.’
Samantha deelde haar gevoelens, ze vond het net zo. ‘Ik ook, maar het is onze plicht, om de naam Zwarts hoog te houden. En daardoor voor de heer te moeten werken, en zullen moeten… moeten.’
Maar ze kon haar zin niet meer afmaken en zakte huilend op de grond. Emily knielde snel naast haar zus, bang dat ze nog niet helemaal genezen was. Al voelde ze zelf ook iets, dat haar niet vrolijk maakte.
‘Wat is er, Sammy,?’ Vroeg ze toen. Haar gevoel vertelde haar dat er iets verschrikkelijks stond te gebeuren.
Samantha schudde haar hoofd. ‘Ik weet het niet, maar het is al over.’ Snel stond ze op. ‘Het is een lange dag, ik denk maar dat ik naar mijn slaapzaal ga en wat ga uit rusten.’
Nu begon Emily hard te lachen. ‘Ja, is goed, maar droom alsjeblieft niet over Malfidus, want ik weet dat je hem leuk vind.’
‘Dat is niet waar,’Samantha begon rood te worden. ‘Draco en ik zijn gewoon goede vrienden, dat is alles.’
Maar Emily keek haar zus glunderend aan. ‘Uhu. Natuurlijk, nauw hup naar bed, morgen is het weekend en hebben we alle tijd om uit te vogelen wat Sneep nu wilde. Waarom vader hem wilde spreken, wie Sneeps vrouw was geweest. En bovenal.’ Riep ze grijnzend uit. ‘Hebben we vrij. Dus alsjeblieft geniet en droom gewoon van je lover. Dan komt het allemaal goed.’
‘Je hebt gelijk.’ Samantha begon te lachen en maakte aanstalten om weg te lopen. ‘Ik spreek je morgen weer.’ en na hun gebruikelijke afscheidsgroet, door met hun rechterhand op hun linker gebalde vuist en een buiging. Gingen de twee terug naar hun leerlingenkamer.

‘Schat we hebben een probleem.’ Een man rende de kamer in. ‘De heer van het duister heeft over je krachten gehoord en over je zwangerschap, je moet hier weg en bevallen van onze dochters op een veilige plek.’
De vrouw, met zwart haar keek haar man zuchtend met de handen op de heupen aan. ‘Severus. Dat ik speciale krachten heb en dat Voldemort mijn krachten wil hebben, oke,’Sneep maakte een beweging met zijn hoofd alsof hij een vlieg wilde weg jagen.
‘Maar onze dochter krijgt ie niet.’ de vrouw keek haar man liefdevol aan.
‘En als hij zo graag mijn krachten wil hebben moet hij het over mijn lijk doen, want hij zal ze niet krijgen.’
‘Maar liefje.’ Sneep keek zijn vrouw angstig aan. ‘Je bent te jong om te sterven en...’ hij nam haar in zijn armen. ‘Onze meisjes kunnen elk moment geboren worden, ze kunnen niet zonder hun moeder. Alsjeblieft,’ zei hij smekend terwijl hij over haar buik aaide. ‘Ga naar een veilige plek en beval in vrede.’
‘Maar niet zonder mijn man. Ik wil niet zonder jou bevallen.’
Een luide knal.
Sneep trok zijn toverstok. ‘Ga. Ik vertel wel dat je er niet was en stuur ze…’ maar verder kwam hij niet want opdat moment dat vloog vanuit zijn ooghoek een witte flits in de richting van de deur.
‘Schat.’ riep Sneep.

Samantha en Emily werden allebei badend in het zweet wakker. Waarom droomde ik over Sneep?, ging bij allebei de meiden door het hoofd. Maar toen ze de volgende dag wakker werden konden ze de droom niet van zich afschudden.

‘Ah, Samantha, Emily,’ riep er een stem. Slaperig keken de twee Zwart zusjes door de grote zaal op zoek naar de persoon die hun riep. ‘Hebben we goed geslapen?’het was niemand minder dan professor Pierce die op hun af kwam lopen. Op een afstandje werd ze in de gaten gehouden door Sneep.
‘Hallo, professor Pierce.’ Emily keek haar afdelingshoofd slaperig aan. ‘Ik had u niet gezien.’
Pierce begon te glimlachen. ‘Slecht geslapen, Emily. Toch geen nachtmerries over professor Sneep he.’ Ze wist hoe alle leerlingen een hekel hadden aan Sneep, behalve zijn eigen afdeling. Maar ze zag dat ook Samantha niet geslapen had.
Emily schudde snel haar hoofd. ‘Nee, professor, helemaal niet.’ Maar alles aan haar stem zei wat anders, maar Pierce deed net alsof ze het niet door had. ‘Te laat wezen slapen, professor.’
Pierce knikte. ‘Bijna weekend, ja dat ken ik, dan ga je laat slapen.’ ze keek Samantha aan. ‘Jij ook zeker?,’
Samantha knikte. ‘Ja, professor. En professor Sneep wilde ons spreken dus het werd een beetje laat.’
Pierce begon te lachen. ‘Ik heb verhalen gehoord ja over professor Sneep. Maar eigenlijk is het naar mij idee een hele aardige man.’
Bij Emily viel de mond letterlijk open toen ze het hoorde. ‘Nauw als u een date wilt met professor Sneep dan kan dat geregeld worden hoor. Zo ver wij weten is hij nog singel, en heeft ie geen kinderen. Maar goed ik moet er vandoor Will wacht op me. Spreek je later Sam.’ Toen rende ze weg.
Pierce schudde haar hoofd en keek Samantha onderzoekend aan. ‘En hoe gaat het nu met jouw, Samantha?, Ik had de kans niet om nog met je te spreken na dat je uit de ziekenzaal was ontslagen.’
Nu was het Samantha die haar verbaast aan keek. Maar voor dat ze wat had kunnen antwoorden werd ze in de reden gevallen.
‘Alles is goed met haar.’ De ijzige stem van Sneep deed zowel Samantha als Pierce opschrikken. ‘Maar dank u dat u het wilde vragen.’
Pierce keek Sneep onderzoekend aan, ‘Ach ja, Severus. Ben je altijd zo beschermend over je leerlingen tegen andere?, of zie ik dat verkeerd.’
‘Dat zie je heel goed, Pierce,’ zei Sneep en zijn ogen gleden over het gezicht van de vrouw voor hem. Iets in hem zei dat Pierce hem heel bekend voor kwam, Vooral de ogen gaf hem een angstaanjagend gevoel.
‘Kennen we elkaar?’ Vroeg hij fluisterend terwijl hij Pierce strak aan keek.
‘Dat denk ik niet, Severus. Misschien dat we samen op Zweinstein hebben gezeten jaren geleden maar op het moment denk het niet. Maar ik zou jou wel erg graag willen leren kennen.’
Na dat ze hem een zoen op zijn wang gaf, liep ze blozend terug naar de lerarentafel, met gevoelens die anders waren dan die van Sneep.
Samantha keek haar leraar verbaast aan. ‘Alles goed, professor?’vroeg ze hem, het verbaasde haar niet als hij nee had geantwoord. Maar Sneep zei zwaar ademend iets anders.
‘Ik weet het niet, Samantha. Mijn nieuwe collega doet me aan iemand denken.’
‘Aan uw vrouw?’ Floepte Samantha er uit.
Sneep keek haar geërgerd aan. ‘Dus je hebt staan luisteren hé?, Maar ja, ze doet me aan mijn vrouw denken.’
Een tijdje bleef het stil tot dat Sneep weer sprak. ‘Maar goed, ik wil jou en Emily vanavond om acht uur spreken. Dan zal ik alles vertellen waar we gister niet aan toe gekomen waren. Okey?’
Samantha knikte. ‘Natuurlijk professor. Maar eh…’
Maar Sneep hoorde het al niet meer en liep gelijk door naar een jongen met blond haar. En liet een verwarde Samantha achter.