1~Charlien

“Driing!” De laatste bel weergalmde door het schoolgebouw. Alle leerlingen gooide gehaast hun schoolboeken in hun tas, behalve ik. Ik was nooit zo geweest. Ik deed alles rustig zonder me iets van de tijd aan te trekken. Daarom was ‘haast en spoed is zelden goed’ een motto die het best bij me paste.
Verveeld laat ik mijn tas over mijn schouder glijden en ga ik naar de deur. Mijn voeten sloffen en pas als ik aan de deur ben merk ik op dat ik niet de enige ben, die zijn tijd neemt. Een jongen met krullend haar en een prachtig gezicht staat tegen de muur geleund. Hij is druk bezig met zijn gsm. Ik laat mijn ogen over het lichaam van de jongen glijden. “Hye” Ik schrik op uit mijn gedachte en kijk verbaasd naar de jongen, die nu zijn gsm wegstopt. “Hye” zeg ik iet wat betrapt terug. De jongen krijgt een lach op zijn gezicht waardoor er schattige kuiltjes in zijn wangen verschijnen. Hij duwt zich van de muur af en steekt zijn hand naar me uit. “Ik ben Harry” stelt hij zichzelf voor. Eerst twijfel ik nog, maar besluit dan toch zijn hand aan te nemen en me zelf ook voor te stellen. “Ik ben Charlien” Hij kijkt me met glinsterende ogen aan. “Aangenaam kennis te maken.” Zegt hij met een overdreven beleefde stem. Ik lach even waarna er een nogal ongemakkelijke stilte tussen ons tweeën valt. “Ik wil jullie niet storen, maar kunnen jullie alstublieft het klaslokaal verlaten? Danku!” klinkt de stem van Mevrouw Berghmans. Ik draai met mijn ogen en zie dat Harry het zelfde doet. Ik krijg een lach op mijn gezicht en verlaat zo het klaslokaal. Harry blijft nog even achter. Waarschijnlijk zal hij nog iets moeten vragen aan Mevrouw Berghmans ofzo, maar ik heb geen zin om te wachten dus besluit ik om toch al door te gaan.
Ik ben al halverwege de trap als ik voetstappen van achter mij hoor komen. “Charlien, wacht!” hoor ik iemand roepen dus draai ik me snel om. Harry loopt snel naar beneden waardoor hij bijna van de trap valt en ik het niet kan laten om te grinniken. Struikelend komt hij voor me staan. “Dus?” vraag ik aan hem, maar hij kijkt me niet-begrijpend aan. “Waarom moest ik wachten?” Het is duidelijk dat hij niet een van de slimste is. “Ik wou je iets vragen.” Zegt Harry met een kinderlijk stemmetje. Afwachtend kijk ik hem aan, maar het lijkt erop dat hij niets meer gaat los laten. “Wat dan?” vraag ik met een lach op mijn gezicht. “Ik heb geen idee” antwoordt Harry vrolijk. “Hoezo je hebt geen idee?” Hij haalt zijn schouders op en kijkt me met nog steeds diezelfde glimlach aan. “Vergeten” is zijn simpele antwoord. “Oke dan.” Zeg ik al lachend en ik loop verder de trap af om vervolgens naar buiten te gaan, maar dat duurt niet lang want ik spring met een gilletje terug binnen als de regen met bakken uit de lucht valt. Harry lacht me doodleuk uit waardoor ik hem een gemene blik toewerp. “Wat sta jij nu te lachen? Jij bent de gene die van de trap viel.” “Hé! Dat is niet eerlijk, en ik ben niet eens van de trap gevallen!” zegt Harry verontwaardigd. Ik schiet in de lach. “Bijna wel.” “Pfft, ik heb te minste geen schrik van een beetje regen.” Antwoord Harry nonchalant. “Een beetje regen? Een beetje regen?! Het is aan het gieten en straks word ik helemaal nat.” Verdedig ik me zelf. “Je zult toch ooit naar buiten moeten.” Zegt Harry grijnzend. Hij neemt mijn arm vast en trekt me naar buiten. Binnen de kortste keren, zijn we helemaal nat, maar dat blijkt Harry niet erg te vinden. Hij opent zijn armen en draait een toertje rond zijn as terwijl hij begint te zingen. “I’m singing in the rain! Just singing in the rain!” Hij neemt mijn handen vast waardoor ik wel moet meedansen, maar na een tijdje zie ik het plezier er wel van in. Harry stopte met zingen en liet mijn handen los, wat ik eigenlijk helemaal niet had gewild. De plaats waar Harry mijn huid had aangeraakt, brand nog na. “I know you want me, you know I want ya!” zingt hij een ander liedje. Hij gebaart dat ik naar hem moet komen terwijl hij vrolijk verder zingt. Ik schud lachend mijn hoofd en ga heel dicht bij hem staan. Harry wilt me dichter naar me toe trekken, maar nog voor hij me heeft aangeraakt, ben ik al omgedraaid en loop ik vrolijk naar de schoolpoort. Waar ik heel even blijf staan om hem een kushandje toe te werpen. Ik kijk lachend toe naar Harry die mijn kus zogezegd opvangt en op zijn hart plaatst. Dan draai ik me om en ga ik op weg naar huis.