Chapter Twelve.

Willow Anderson.

Ik had gewoon mijn eigen hart in tienduizend stukjes gebroken door dat tegen hem te zeggen. Het laatste wat ik van hem gezien had was een geschokte uitdrukking op zijn gezicht en bruine ogen die zich vulden met tranen. En het aanzicht van dat had me meteen naar huis gerukt, zo kon ik hem echt niet zien.
Wat ik hem wel niet aandeed. Als hij vandaag of morgen van een gebouw sprong was dat mijn schuld, dat was wel duidelijk. Hij had zijn vriendin gedumpt voor mij, hij deed altijd zijn best om alles verborgen te houden voor iedereen, en wat kreeg hij terug?
Precies ja. Niks. Een ondankbaar kreng was ik. Ik vond mezelf echt een verschrikkelijk kakwijf.
Ik zat met mezelf in de knoop toen Oliver de slaapkamer inkwam en even bleef staan in de deuropening. Hij bekeek me van top tot teen, en ik draaide me om en trok de deken over mijn hoofd. Hij grinnikte hoorbaar en ik voelde hoe hij naast me op bed kwam zitten. De deken werd van mijn hoofd getrokken en ik deed mijn best om hem te negeren.
'Je ziet er echt verschrikkelijk uit, weet je dat?' mompelde hij, en ik hoorde een toon van humor in zijn stem. Vond hij dit amusant? Ik draaide me woedend naar hem om, waardoor zijn glimlach veranderde in een grijns.
'Kom op,' zei hij, en hij deed zijn best om zijn grijns te bedwingen terwijl hij mijn warrige haar uit mijn gezicht streek. 'George draait wel bij, geloof mij nou maar...'
Ik schudde koppig mijn hoofd.
'Ik heb hem echt gekwetst, Oliver,' zei ik zeurend.
'Jij kon toch niet weten dat hij verliefd op je was?' suste hij.
Oh ja, nog iets; ik kon natuurlijk niet aan Oliver vertellen waarom ik George zo gekwetst had, dus had ik hem maar wijsgemaakt dat George blijkbaar verliefd op me was. Iets dat de waarheid was, maar toch. Hij hoefde niet te weten dat het wederzijds was.
Voorzichtig boog hij zich voorover en gaf me een kus. Toen hij weer achterover leunde en op wilde staan, greep ik zijn shirt vast en trok hem bovenop me. Met zijn handen naast mijn hoofd zorgde hij ervoor dat hij niet zou vallen toen hij me weer zoende.
Daarna kleedde hij zich om - ik keek héél onopvallend toe hoe hij zijn shirt uittrok - en kwam naast me onder de deken liggen.
'Slaap wel,' fluisterde hij in mijn oor, en hij gaf me een kus op mijn wang. Ik nestelde me tegen hem aan en viel in slaap.