030.

Zayn scrollt een beetje door mijn iPod maar blijkbaar komt hij niet veel bekends tegen, of niet veel muziek waar hij zelf ook naar luistert want het duurt lang voordat hij een liedje heeft uitgekozen. Dat herinnert mij er aan dat ik niet eens weet wat voor een muziek de jongens luisteren en al helemaal niet wat voor een muziek ze zelf maken. Uiteindelijk kiest hij toch een liedje, aan de stem te horen heeft hij gekozen voor iets van The script. Ik verbied het mezelf om te luisteren naar de tekst zodat ik niet in tranen uit barst. Een harde zucht ontsnapt uit mijn mond als ik de laatste hijs van de sigaret heb genomen. Ik schiet de restant met mijn duim en wijsvinger weg. Zayn legt zijn hand op mijn bovenbeen “I’m going back, I’ll be at your door in fifteen minutes with some food. Just open the door to take in the food. It will keep the boys quiet for today” fluistert hij voordat hij uit het raam springt en weg loopt.

precies vijftien minuten later hoor ik Zayn boos tegen de jongens praten en een voor een hoor ik ze naar de woonkamer lopen. Zachtjes wordt er op de deur geklopt “They all left, please open the door. I have food” hoor ik Zayn zeggen. Zuchtend pak ik de krukken en loop naar de deur toe die ik voorzichtig van het slot af haal. Hij opent voorzichtig de deur en zet een dienblad met een stapel boterhammen op het voeteneind van mijn bed. “here is your Phone, I’ve already put all our numbers in there but none of us have your number. Just so you can let at least one of us know if you need something. Met een zucht ga ik demonstratief op het bed zitten. Zayn loopt naar de deur maar voordat hij de deur achter zich dicht trekt draait hij zich nog even om “I know you don’t want a Phone, but it’s really easier to communicate. Especially if you’re going to stay in this room forever. Just make sure you eat something and let someone know if we can pick up the dishes” knipoogt hij voordat hij de deur achter zich dicht trekt.

Met tegenzin begin ik te eten aan de boterhammen, kant en klaar uit de supermarkt dus niet echt lekker. Maar ik zal toch iets moeten eten. Na een boterham en een kopje thee geef ik het op en schuif ik het dienblad iets van me af. Twijfelend kijk ik naar de telefoon, een gloednieuwe iPhone. Waarom ook niet? Twijfelend ontgrendel ik de telefoon, een schok gaat door mijn lichaam als ik zie dat het 3 mei is. Bijna was ik de verjaardag van mijn broer vergeten, 5 mei. Een klein glimlachje verschijnt op mijn gezicht als ik denk aan vroeger. Jarenlang had mijn vader ons laten geloven dat heel Nederland feestvierde op die dag door de verjaardag van Sjoerd. Natuurlijk geloofde we dat en hadden we die dag de grootste lol. Zuchtend pak ik de telefoon weer vast en open een gesprek met Zayn.

Isa: Hey..
Zayn: Isa?
Isa: No, Beatrix.
Zayn: Beatrix? I don’t know anyone that’s called Beatrix.
Isa: The Queen of the Netherlands is called Beatrix…
Zayn: Ah, so it is you! Your Queen has a really weird name. Anyway, Finished dinner?
Isa: Yes, you can come and get it. Door is still open.

Nog geen minuut later staat Zayn weer in mijn kamer, hij pakt zonder iets te zeggen het dienblad op en loopt naar de deur. “just let us know if you need something and..” even blijft het stil en kijkt hij me met samengeknepen ogen aan. Vragend kijk ik hem aan, wat wil hij zeggen? “please don’t do anything stupid okay?” fluistert hij uiteindelijk waarna hij meteen weer is verdwenen.