Chapter 31

“Ik vond het gezellig,” zei ik toen we op het punt stonden om afscheid te nemen van elkaar.
“Zeker, doen we snel weer!” zei Siem enthousiast. Ik keek even naar Derk, sinds ik hem had achtergelaten op de dansvloer was hij heel erg stil geweest, hij had geen contact meer met me gezocht, of überhaupt met niemand. Siem kwam naar me toe om me een knuffel te geven, ook Nic en Greg kwamen er aan. Ik twijfelde of ik naar Derk moest gaan, ik wilde het eigenlijk wel maar wist niet of het wel een goed idee was.
“Doeeeei!” riep Emily toen ze met Greg wegliep.
“Kom je?” vroeg Chris toen aan mij.
“Uh, ja. Doei,” zei ik. Iedereen reageerde behalve Derk.
“Later,” zei Chris toen tegen Derk en gaf hem een klopje op zijn schouder.
“Doei… Derk,” zei ik zacht. Derk keek op, deed iets wat op een glimlach moest lijken en keek toen weer de andere kant op. Chris sloeg een arm om me heen en begon te lopen waardoor ik wel mee moest. Toen we wat verderop waren vroeg Chris: “weet jij waarom Derk zo stil was? Zo is hij nooit…”
“Eh, nee. Het viel mij ook al wat op,” zei ik terwijl ik me schuldig voelde over dat ik loog. Maar ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, ik wilde Derk niet in kwaad daglicht zetten want ergens wist ik dat ik Derk misschien wel de verkeerde indruk gaf. Maar dan nog, hij wist heel goed dat ik met Chris, wie nota bene een goede vriend van hem was, was.
“Jij had toch met hem gedanst?” vroeg hij.
“Ja… Even,” antwoordde ik.
“Was hij toen ook al zo?”
“Nee, niet echt. Ik weet niet, misschien was hij ook wel gewoon moe of zo?” loog ik.
“Dat kan ook wel ja, ach ja, ik vraag het hem morgen wel even.” Chris gaf me een kus op mijn wang en wreef over mijn schouder.
“Weten je ouders eigenlijk dat je bij mij slaapt?”
“Ik heb ze ge-smst, lijkt me genoeg.”
“Als ik maar niet de schuld krijg,” zei Chris lachend.
“Komt goed,” antwoordde ik. Het huis van Chris was best een eindje lopen, uiteindelijk kwamen we er aan.
“Pfff, mijn voeten,” klaagde ik.
“Doen ze pijn?” vroeg Chris. Ik knikte en liep het huis binnen. Ineens tilde Chris mij op van achter en droeg me naar boven.
“Zo, prinsesje, alles naar wens?” vroeg Chris toen hij me op bed neerlegde.
“Nee, ik mis nog een lieve prins naast me,” antwoordde ik.
“Die komt er aan,” zei Chris. Ik kleedde me om en kreeg een shirt van Chris om in te slapen. Ik ging weer in bed liggen en Chris kwam naast me liggen. Hij legde zijn arm om me heen en trok me dicht tegen zich aan.
“Nu alles naar wens?”
“Ja,” zei ik tevreden. Ik draaide me om en gaf Chris een kus. Chris haalde het haar uit mijn gezicht en gaf me opnieuw een zoen.
“Lekker slapen,” zei hij toen.
“Jij ook,” antwoordde ik. Ik voelde dat mijn ogen zwaar werden en gaf uiteindelijk maar toe.

“Goedemorgen schatje,” hoorde ik toen ik mijn ogen opendeed. Ik keek Chris recht in zijn ogen aan.
“Morgen… Ben je allang wakker?”
“Ja,” antwoordde Chris.
“En dan blijf je de hele tijd zo liggen…?”
“Het is leuk om naar je te kijken als je slaapt,” zei Chris.
“Vind je?” vroeg ik een beetje beschaamd, wie zag er nou leuk uit tijdens het slapen?
“Ja, je bent echt heel erg mooi, ook als je slaapt.” Ik voelde dat ik een beetje bloosde. Chris glimlachte en gaf me een kus. Hij trok me dicht tegen zich aan en deed zijn ogen weer dicht. Ook ik sloot mijn ogen, ik voelde zijn lichaamswarmte, op dit moment had ik alles wat ik kon wensen. Ik legde mijn hand op zijn borst en voelde zijn hart.
“Ik voel je hartslag,” zei ik toen.
“Klopt ‘ie snel?” Ik probeerde uit de hartslag af te leiden of hij snel ging of niet, maar eerlijk gezegd had ik daar vrij weinig verstand van.
“Denk het,” antwoordde ik toen.
“Komt door jou,” zei Chris. Ik begon zacht te lachen.
“Wat ben je toch een charmeur,” zei ik.
“Werkt het?”
“Dat weet je toch, ik ben gevallen voor je charmes,” antwoordde ik. Chris lachte tevreden en sloot zijn ogen weer. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en viel bijna weer in slaap.
“Slaap je?” vroeg Chris toen. Ik maakte een geluid wat niet meer was dan een ‘mmm’.
“Slaapkop,” zei Chris daarop. Ik reageerde niet. Chris gaf me een kus in mijn haar en legde zijn handen op mijn buik.
“Mijn slaapkop,” fluisterde Chris toen. Ik glimlachte en pakte zijn handen vast.
“Ik ben geen slaapkop, maar zolang ik maar jouw slaapkop ben vind ik het best,” zei ik toen.
“Je valt altijd in slaap.”
“Niet waar.”
“Hap hap,” zei Chris toen, hij prikte me in mijn zij. Ik gilde wat Chris aanzette om me te gaan kietelen.
“Wat ben jij vervelend,” zei ik lachend.
“Hoe noem je mij?” vroeg Chris terwijl hij er geen seconde over na leek te denken om te stoppen met kietelen.
“Vervelend.”
“Tsja, dan stop ik ook niet,” zei Chris toen lachend.
“Oké, je bent…” zei ik maar ik kwam niet uit mijn woorden doordat ik zo hard moest lachen.
“Nou?”
“Lief, geweldig, leuk, alles,” zei ik nog steeds lachend.
“Dat wilde ik horen,” zei Chris tevreden.
“Ja? Heeft het je ego weer goed gedaan?”
“Heel erg goed. Trouwens, moet je vandaag ook trainen?” vroeg Chris.
“Nee, morgen begin ik. Ik moet trouwens wel trainen geven,” zei ik.
“Oké, wat gaan we doen vandaag?”
“Eigenlijk moet ik nog wat nieuwe kleren,” zei ik toen.
“Je wilt met mij winkelen probeer je nu te zeggen?” vroeg Chris. Ik glimlachte en knikte.
“Oké, is goed,” zei hij. Verwonderd draaide ik mijn hoofd naar hem toe.
“Wil je dat?”
“Ja hoor, ik wil ook wel wat nieuws eigenlijk.”
“Goh, ik zou me geen betere vriend kunnen wensen,” zei ik toen.
“Is dit sarcastisch?”
“Nee, ik zou niet durven,” zei ik plagerig.
“Mooi,” antwoordde Chris.
“Zullen we ontbijten? Ik heb wel zin in wat,” vroeg Chris toen. Ik knikte en stapte uit bed. Ik kleedde me snel om wachtte tot Chris klaar was en ging samen met hem naar beneden.
“Zijn Carla en Josip aan het werk?” vroeg ik.
“Ja, en Lianne en Tessa zitten nu op school volgens mij.”
“Oh… Oké, we moeten ook nog eens tennissen hè,” zei ik toen. Chris lachte.
“Ik kan er niks van,” zei hij toen.
“Alles kun je leren,” antwoordde ik.
“Niet alles.”
“Wel.”
“Niet.”
“Dan niet, dwarskop,” zei ik terwijl ik hem een plagerige duw gaf. Chris stak zijn tong naar me uit en pakte wat spullen voor het ontbijt. Het was inmiddels 11 uur, een mooie tijd om op te staan op een vrije dag.
“Gaat u zitten, madame,” zei Chris toen hij een stoel naar achteren schoof en gebaarde dat ik moest gaan zitten. Hij schonk ons beide wat sinaasappelsap in en ging toen zelf ook aan tafel zitten.
“Over drie dagen gaan wel al naar Denemarken,” zei ik vrolijk. Ik las geluk in Chris zijn ogen af hij pakte mijn hand die op tafel lag en knikte.
“Ik heb er zin in, heerlijk een weekendje weg met jou,” zei hij.
“Ja, maar ik ben ook vooral benieuwd naar jouw ouders en zus.”
“Zij ook naar jou, maar ik weet zeker dat jullie het goed met elkaar kunnen vinden,” zei hij toen en hij kneep even in mijn hand.
“Ja, dat komt vast goed,” zei ik. Ik at één broodje en zat toen eigenlijk al vol, dus ik wachtte geduldig tot Chris zijn drie broodjes opgegeten had.
“Zullen we gaan?” vroeg hij toen hij klaar was.
“Ik kom niet meer in de gelegenheid om mijn haar en make-up te doen?” vroeg ik.
“Dat heb je niet nodig,” zei Chris lief.
“Dat is erg lief van je, maar ik wil niet iedereen op straat een hartverzakking bezorgen door mijn afschrikwekkende uiterlijk van dit moment.”
“Heb je zo’n laag zelfbeeld? Je bent hartstikke mooi zonder make-up, dat zeg ik niet omdat ik je een goed gevoel wil geven, ik vind dat echt.” Mijn hart maakte een sprongetje en mijn wangen kleurden een beetje rood.
“Ik weet het niet, het voelt voor mij anders,” zei ik toen.
“Oké... Mag ik je anders opmaken?” vroeg hij toen enthousiast, als een kind die net een pretpark binnengelopen was.
“Wil je me nou voor gek laten lopen?” zei ik lachend.
“Nee, ik meen het, ik zal je heus niet voor gek laten lopen.”
“Is goed,” antwoordde ik.
“Yes!” zei hij blij. Ik had toevallig mijn opmaakspullen bij me omdat ik het gisteravond bij Emily ook nodig had, dus ik reikte het toilettasje aan Chris aan.
“Je moet me wel een beetje helpen, wat is dit?” vroeg hij toen hij mijn flesje foundation omhooghield.
“Foundation,” antwoordde ik.
“Oh, dat is voor die tweede huidlaag. Nou, dat hoeft niet.” Ik wilde er nog iets tegenin brengen maar ik wist dat hij toch zou doen wat hij zelf wilde en hield me dus maar gewoon stil.
“En dit? Dit is zeker oogschaduw,” zei hij toen hij mijn blusher pakte.
“Nee… Dat is voor op mijn wangen,” antwoordde ik lachend.
“Oh, maar je hebt al schattige rode wangetjes van jezelf.” Ik schudde lachend mijn hoofd en liet het maar over me heen komen.
“Ja, dit heb ik nodig,” zei hij toen hij de mascara pakte.
“Je weet wat dat is?”
“Ja, mascara. Dat is voor je wimpers, dat weet ik van Lianne en Tessa.” Chris ging voor me zitten en deed voorzichtig mascara op mijn wimpers.
“Zo,” zei hij toen hij klaar was, “nu alleen nog wat lipgloss en dan vind ik het wel goed.”
Toen dat er ook op zat bekeek ik mezelf in de spiegel, hoewel ik had verwacht dat de mascara er klonterig op zou zitten, waren mijn wimpers juist erg mooi geworden.
“Vind je het goed?” vroeg hij.
“Normaal heb ik meer op, maar ik vind het goed,” zei ik.
“Ik weet dat je normaal meer op hebt, maar dat heb je echt niet nodig. Ik vind je het mooist als je dicht bij jezelf blijft,” antwoordde Chris terwijl hij zijn armen om me heen sloeg en me knuffelde.
“Ik vind je altijd mooi, dat bedoel ik,” zei Chris toen.
“Wat ben je toch lief altijd,” reageerde ik.
“Voor jou, ja.”