OO2 || The princess, the dragon and the knight
The princess, the dragon and the knight
De school waar ik op zat had alles wat een goede privé school zou moeten hebben. Een groot oud gebouw, wat aan de binnenkant volledig gemoderniseerd was, hoog erkende leraren, een klein aantal leerlingen, de perfecte locatie in het centrum van Londen en natuurlijk schooluniformen.
Ik stapte uit de bus en stak mijn hand op naar de chauffeur. De chauffeur knikte en reed toen weg. Ik draaide me om en keek naar de school. Zoals altijd had ik het gevoel dat ik in een film stapte. Zelfs na bijna vijf jaar.
De ingang van de school bestond uit een groot ijzeren hek. Boven op het hek zaten scherpe punten die goud waren geverfd. De punten diende meer als versiering dan bescherming. Het hek gaf een bepaalde status aan de school. Iets van: ‘we hebben een mooi hek, je mag hier alleen heen komen als je ook mooi en rijk bent.’
Als je het hek doorliep dan kwam je op het schoolplein. Een normaal schoolplein zou betegeld zijn met stoeptegels. Maar dit schoolplein was betegeld met kinderkopjes. Een totale ramp voor meisjes met hoge hakken. Op het schoolplein stonden bomen met bankjes eromheen. Verschillende bankjes waren bezet.
Het schoolgebouw zelf bestond uit drie verdiepingen en deed me denken aan een oud landhuis. Het had hoge ramen en tegen de muren groeide klimop.
Ik zwaaide mijn leren tas over mijn schouder en liep het schoolplein op. Ik had gelukkig geen last van de kinderkopjes. Ik droeg zoals altijd een paar All Stars. Vandaag had ik mijn zwarte aan.
De rest van mijn kleding was net zoals de rest. Het saaie schooluniform. Het uniform bestond voor de meisjes uit een zwarte rok –zonder ruitjes gelukkig -, een witte bloes met het logo van de school op de rechterborst gestikt en een grijze blazer, ook met het logo van de school erop. Het uniform van de jongens bestond uit een beige broek, een witte bloes, een zwarte blazer en een grijszwarte stropdas.
De uniformen zouden er volgens de schoolleiding voor zorgen dat iedereen zich gelijk zou voelen. Nou niets was minder waar.
Omdat iedereen dezelfde basiskleding had probeerde iedereen op zoveel mogelijk verschillende manieren de uniformen te dragen, vooral de meisjes.
De keus van de schoenen was vrij, zolang ze maar zwart waren. Als je rondkeek op het schoolplein zag je dat niemand zich daaraan hield. Je zag schoenen in allerlei verschillende kleuren en soorten.
Zelf droeg ik meestal All Stars. Ik had van bijna iedere kleur wel een paar, tot grote ergernis van Valerie. Zij vond gympen jongensschoenen. Ze had me een keer zover gekregen dat ik op hakken naar school was gegaan. Nadat ik honderd keer bijna mijn nek had gebroken heb ik de hakken uitgetrokken en heb ik de rest van de dag op blote voeten gelopen. De volgende dag ik had ik mijn vertrouwde All Stars weer aan.
Ik liet mijn ogen over het schoolplein glijden. Ik zag Valerie nog nergens, best logisch want ik was zeker een kwartier te vroeg. Ik liet mijn blik over het schoolplein gaan en zocht automatisch naar Sean. Maar ook hij was er nog niet. Wie ik wel zag was Bobbie. Bobbie was Sean’s beste vriend. Hij viel duidelijk op hier op het schoolplein. Hij was een van de weinige niet-blanke jongens op school.
Ik liep op Bobbie af.
Bobbie was geboren in Ivoorkust. Zijn ouders waren vlak na zijn geboorte overleden in de oorlog. Bobbie was geadopteerd door een Frans stel, dat naar Londen was verhuisd. Omdat Bobbie uit een Franstalig land kwam sprak hij vloeiend Frans. Iets waar ik –en vele met mij - heel jaloers op was.
Bobbie kreeg me in het oog en glimlachte toen hij me zag.
‘Hi Juul’ zei hij glimlachend.
‘Hi’ zei ik, ook glimlachend. Ondertussen hield ik het hek in de gaten of ik Valerie of Sean zag aankomen.
Niet alleen Bobbie’s huidskleur maakte dat hij goed te herkennen was. Zijn rode All Stars hielpen daar ook bij. Hij had ze altijd aan. Ik had hem zelfs nog nooit zonder gezien. Ik vroeg me altijd af of hij één paar had, of dat hij gewoon tien paar rode All Stars had.
‘Je hebt vrijdag wel een leuke avond gehad, right?’ zei Bobbie met een glimlach.
Ik lachte en bloosde. ‘Ja hoor’ zei ik zo nonchalant mogelijk.
Bobbie slaakte een overdreven zucht. ‘Niet zo enthousiast doen Juul. Ik wed dat je het hele weekend aan niets anders heb gedacht.’
Ik lachte. ‘Ben ik zo makkelijk te doorgronden?’
‘Nee hoor. Je bent gewoon een meisje. Een mooi meisje.’ Bobbie keek me met een doordringende blik aan. Ik kreeg er kippenvel van.
Op dat moment voelde ik een arm rond mijn middel.
‘Goede morgen schoonheid.’
Meteen begon mijn hart sneller te kloppen.
Ik keek op en zag Sean naast me staan. Meteen werden mijn benen week. Hij zag er weer geweldig uit, zoals altijd. Zijn blonde haar warrig en zijn groene ogen straalden. Hij had het overhemd van zijn uniform uit zijn broek hangen en zijn stropdas zat losjes om zijn nek. Dit maakte dat hij er ontzettend sexy uitzag.
‘Goede morgen’ zei ik en ik baalde dat mijn stem zo geknepen klonk.
‘Heb je lekker geslapen? Ik heb over je gedroomd vannacht’ zei Sean en hij drukte een kus op mijn wang. De plek waar zijn lippen mijn huid raakte bleef gloeien.
‘O ja?’ vroeg ik speels en draaide me naar hem om zodat ik mijn handen tegen zijn borst had staan en hij zijn armen om mijn middel had. Ik was Bobbie spontaan vergeten.
‘Waar ging het over?’
Sean glimlachte en bracht zijn gezicht dichter bij dat van mij. ‘Jij was de schone mooie prinses die gevangen zat in de toren. En ik was de ridder die de draak moest verslaan.’
Ik giechelde. ‘En meneer de ridder. Heb je de draak verslagen?’
‘Natuurlijk, alles voor de schone jonkvrouw. Maar net toen de ridder de beloning kreeg van de prinses in de vorm van een kus…werd ik wakker.’
‘Daar kan ik misschien wel iets aan doen’ zei ik glimlachend en ik ging op mijn tenen staan. Maar toen ik Sean een kus wilde geven zag ik zijn ogen wegflitsen. En daarna draaide hij zijn hoofd weg. Zijn greep om mijn middel verslapte.
Ik draaide me om om te zien waar Sean, en de rest van het stilgevallen schoolplein, naar staarde.
Reageer (5)
IK WIL MEER!
1 decennium geledenDITVERHAALISSOOOOAWESOME!
Waarom hou je nu al op??
1 decennium geledenAlstublieft snel verder
Het is nu al een SUPER, GEWELDIGE,MEGA verhaal:Y)
Het heeft denk ik iets met Valerie te maken.
1 decennium geledenSnel verder!
Snel verder! (:
1 decennium geledenohh snel verder
1 decennium geleden