049

Vandaag is het zover, Sarah komt thuis. Mijn ouders hebben besloten om Sarah te adopteren als hun derde dochter en hun vierde kind. Ze weten hoe erg Sarah het vond toen ze weg moest en afscheid van ons allemaal moest nemen. Het afscheid viel mijn ouders ook zwaar, helemaal toen ze het afscheid van Sarah en mij zagen. Toen wisten ze dat ze hier in Wolverhampton en bij onze familie hoort. Sarah zal officieel mijn zusje zijn, maar ook mijn vriendin. Een zucht rolt over mijn lippen en ik sta op. Bootcamp is nu een paar dagen geleden en ik kan niet wachten om Sarah over de andere jongens te vertellen. Volgende week gaan we allemaal naar Harry’s bungalow om elkaar beter te leren kennen en om te oefenen. We zullen daar twee weken verblijven en daarna gaan we naar één van de Judges Houses in een ander land. Welk land en welk jury lid is nog maar afwachten. Ik slenter naar de badkamer en neem een korte douche om wakker te worden. Het was mijn bedoeling om uit te slapen, maar Ruth kwam over enthousiast mijn kamer binnen stormen met de mededeling dat Sarah vandaag thuis komt. Na de douche pak ik wat kleren uit de kast en trek ze aan. Vermoeid loop ik de trap af en kom in de keuken terecht. Ik pak wat ontbijt en begin te eten. Na mijn ontbijt laat ik me op de bank ploffen en ik ben niet van plan om daar weer vanaf te komen. Ik staar wat in de verte en ben diep in gedachten. Na een poosje gaat de deurbel en Nicola staat op om open te doen. Ik hoor wat gemompel en dan springt iemand met haar volle gewicht op me. Alleen beland haar elleboog recht in mijn kruis. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond en duw Sarah van mijn schoot. Mijn handen grijpen tussen mijn benen en ik buig wat voorover. Ik hoor Sarah wat zeggen, maar wat weet ik niet. Na een poosje trekt de pijn weg en ik ga weer rechtop zitten. ‘Het spijt me.’ Piept Sarah. Ze kijkt me schuldbewust en bezorgd aan. Een kleine zucht verlaat mijn lippen. ‘Jij kan er niets aan doen. Het doet even pijn, maar het gaat wel weer.’ Ik knuffel haar stevig en kus zachtjes haar wang. Sarah nestelt zich lekker dicht tegen me aan en vraagt waarom ze hier is. Mijn moeder legt haar alles uit en ik kan de blijdschap in haar lichaam voelen. Een grijns speelt om mijn lippen, als Sarah mijn ouders om de hals vliegt. Ze bedankt hen wel honderd keer en ook mijn zussen moeten aan een wurggreep geloven. Dan ben ik aan de beurt en Sarah drukt haar lippen vrolijk op de mijne. Het is nog steeds raar om mijn beste vriendin te zoenen, maar het voelt oh zo goed. Ik voel Sarah tegen mijn lippen grijnzen en ik verbreek onze zoen. Ze knuffelt me nog een keer stevig en nestelt zich weer tegen me aan. Ik volg hier en daar wat gesprekken, maar echt een gesprek met iemand voeren doe ik niet. Het liefst ben ik nu alleen met Sarah. Het duurt dan ook niet lang of ik sta op en sleep Sarah achter me aan, naar boven. Ze protesteert wel, maar laat zich gewillig mee nemen. ‘Oké, je had ook gewoon kunnen vragen of ik mee wou naar boven.’ Sarah kijkt me aan. Ik haal mijn schouders op en trek haar in een verstikkende knuffel. ‘Ik heb je gemist.’ Fluister ik in haar oor. ‘Ik jou ook. Hoe is het afgelopen bij X Factor?’ vraagt Sarah nieuwsgierig. Ik kan een grijns niet onderdrukken en ga op mijn bed zitten. In geuren en kleuren vertel ik haar het hele verhaal. ‘Dus je zit nu in een band met vier andere jongens?’ Sarah kijkt me ongelovig aan. Ik knik ter bevestiging. ‘Yep, volgende week ontmoet ik ze weer en dan gaan we elkaar beter leren kennen plus een naam verzinnen voor de band.’ ‘Dus, je gaat over een paar dagen alweer weg? Voor hoe lang?’ Tranen vormen zich in Sarah’s ogen. ‘We blijven twee weken bij Harry, daarna gaan we door naar Judges Houses.’ De tranen hebben inmiddels hun weg over haar wangen gevonden. Ik sluit Sarah op in een knuffel. ‘Je moet niet huilen. Ik ga niet voor eeuwig weg.’ Ik voel mijn shirt natter worden en na een tijdje wordt Sarah rustiger. ‘Sorry, maar zie ik je eindelijk weer, ga je weer weg. Ik ben gewoon bang om je te verliezen.’ Verteld ze. ‘Je gaat me niet verliezen. Bovendien ben ik voor je het weet weer terug. Het zijn in totaal maar iets meer dan drie weken. Als we door zijn naar de live shows duurt het nog bijna twee weken voordat we naar London moeten. Je bent nog lang niet van me af.’ Troostend wrijf ik over haar arm. ‘Je hebt gelijk. Ik moet me niet zo aanstellen. Ik weet heus wel dat ik je niet zal verliezen. Nu helemaal niet, aangezien ik hier kom wonen.’ Zegt ze lachend. Ik schenk haar een brede glimlach terug en plaats mijn lippen zachtjes op de hare. Mijn ogen sluiten automatisch en Sarah kust terug. Met mijn tong strijk ik over haar onderlip. Voorzichtig verwijderd Sarah haar lippen van elkaar en mijn tong zoekt de hare. Ze spelen een lief spelletje, tot Ruth mijn kamer binnen komt stormen. ‘Oeps, sorry. We gaan eten.’ Ruth kijkt me nog even veel betekend aan en verdwijnt mijn kamer uit. ‘Nou ja, zullen we dan maar gaan eten?’ Vragend kijk ik Sarah aan. Deze knikt blij en rent naar beneden, terwijl ik achter haar aan sjok. Hyper stuitert ze op en neer op haar stoel. ‘Schiet nou op! Straks is het koud.’ Moppert Sarah op mij. Grinnikend schud ik mijn hoofd en neem naast haar plaats. ‘Niemand kan tussen jou en je eten komen, hé?’ Sarah schud wild haar hoofd. ‘Nope, helemaal niemand. Zelfs jij niet.’ Ik schud nog een keer mijn hoofd en begin aan mijn eten. Na het eten gaan Sarah en ik weer naar boven en praten over de afgelopen twee weken.

---

Woehoe!
26 abo's!