17.

In het voorbij gaan sloeg hij wasbakken van de muur. ‘Leid hem af!’ riep Harry zegen Ron. Hij greep een los liggende kraan en gooide die zo hard tegen de muur. De trol bleef op nog geen meter van ons afstaan en draaide zich sloom om, met dom knipperende, gemene oogjes, om te zien wat dat geluid was. Hij zag Harry, aarzelde even, hief zijn knots op en ging op hem af. ‘Hé Muggle head!’ riep Ron vanaf de andere kant en gooide een metalen pijp naar de trol. Die niet eens leek voelen dat de pijp tegen zijn schouder kwam, maar hij hoorde Ron wel naar hem roepen en bleef opnieuw staan. Nu richtte hij zich op Ron, zodat Harry om hem heen kon rennen. ‘Vooruit! rennen!’ schreeuwde Harry. Ik probeerde Hermoine meer te slepen maar ze kon zich niet verroeren, ze stond nog steeds tegen de muur gedrukt, met haar mond open van angst. Al dat geschreeuw en die echo’s leken de trol razend te maken. Brullen ging hij op Ron af, die het dichts bij stond en niet kon ontsnappen. Toen nam Harry een aanloop , maakte een grote sprong en sloeg zijn armen van achter om de nek van de trol. Harry’s wand was recht in een neusgat van de trol gegaan. De trol krijste van pijn en maaide met zijn knots. Hermoine was naast me uit pure angst op de grond gezakt en ron pakte zijn eigen wand en schreeuwde ‘Wingardium Leviosa!’ de knots vloog uit de hand van de trol, rees omhoog, kantelde langzaam en smakte met een doffe dreun op het hoofd van de trol. De trol wankelde even en viel toen plat op zijn gezicht, met zo’n klap dat de hele ruimte trilde. ‘Is hij…’ ‘Dood?’ maakte ik Hermoine af. ‘Volgend mij niet, ik geloof dat hij alleen bewusteloos is’ Zei Harry. Hij pakte zijn wand en veegde het snot aan de broek van de trol af. Tot we plotseling voetstappen hoorden, keken we op en we hadden niet beseft wat voor kabaal we hadden gemaakt. Binnen een paar tellen kwam Professor McGonagall de toiletten binnen hollen op de voet gevolgd door Snape en Quirrell. McGonagall keek ons aan en ik had haar nog nooit zo boos gezien. ‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ze vol kille woede. ‘Jullie mogen van geluk spreken dat jullie niet door zijn. Waarom zijn jullie niet op de slaapzaal?’ opeens klonk er naast me een klein stemmetje. ‘Ze zochten mij Professor McGonagall’ ‘Juffrouw Ganger!’ Hermoine was eindelijk overeind gekomen. ‘Ik was op zoek naar die trol omdat ik er veel over gelezen heb snapt u?’ Ron liet abrupt zijn wand zakken, ik moest moeite doen om mijn mond niet open te laten vallen. Hermoine Ganger die loog tegen een lerares? ‘Als Harry en Ron me niet hadden gevonden waren wij vermoedelijk dood’ ‘En jij?’ vroeg Professor McGonagall nog kwaader. ‘Ik weet het niet Professor. Ik weet nog dat ik Charms had en werd toen hier wakker en kwam de trol binnen achtervolgd door Hermoine’ ‘Dat was ongelooflijk dom van u Juffrouw Ganger, wilde u werkelijk in uw eentje een volwassen bergtrol te lijf gaan’ Hermoine liet haar hoofd hangen. ‘Dit kost Gryffindor 5 punten, Juffrouw Ganger’ zei Professor McGonagall. ‘Ik ben zeer teleurgesteld in u. Als u niet gewond bent, zou ik maar gauw teruggaan naar de toren van Gryffindor. De rest van het feestmaal wordt in de leerlingenkamer geserveerd’ Hermoine vertrok. Professor McGonagall wende zich nu tot Harry en Ron. ‘Ik blijf er bij dat jullie geluk hebben gehad, maar niet veel 1e jaars zouden het hebben opgenomen tegen een volwassen bergtrol. Jullie hebben alle 5 punten verdiend voor Gryffindor. Ik zal zorgen dat Professor Dumbledor er van hoort. Ga maar’ Ze gingen haastig naar buiten. ‘En u moet even mee komen’ Zei Professor McGonagall.