``16``

‘ik blijf erbij, jij blijft hier terwijl wij verder op onderzoek uit gaan’ Dean versperd me de weg en ik kijk hem even aan. Aan zijn toon te horen meent hij het. Ik haal zuchtend mijn schouders op en draai me op. ‘oké, tot vanavond dan’ ik duik op het bed van Sam en vis een boekje uit mijn tas. ‘laat je ons zo makkelijk weg gaan?’ vraagt hij verbaast. Ik kijk op en dan weer naar het boekje. ‘als je nu niet gaat, dan ga ik mee’ de deur gaat snel dicht en ik hoor het slot er op gaan. ‘oké, ik zou niet meer weg kunnen gaan’ mompel ik. Na dat ik zeker weet dat de heren weg zijn zwaai ik mijn voeten over het bed en sta op. Snel zoek ik door hun spullen en vind een stel boeken. Even stop ik met zoeken en denk na. ‘dat boek van John’ ze hebben het vast mee genomen. Even ijsbeer ik rond. Mijn ogen gaan naar de deur van de badkamer en ik sla een triomfantelijk lachje uit. Snel kleed ik me om en loop naar de badkamer. Er zat een raampje in waar ik net door heen zou kunnen. Mijn schouder zou het niet fijn vinden maar het moet. Snel duw ik de tas door het raam en wring ik mezelf er door heen. Ik breek mijn val door een slechte koprol te maken en blijf even zitten. Of de jongens het nou leuk vinden of niet. Ik ga ze helpen. Emily is in gevaar. Gelukkig kon ik op het tempo dat ik nu rende het makkelijk redden. Mijn benen waren dan niet heel lang, ik heb ze altijd goed getraind. Mijn moeder zei altijd; ‘je moet altijd op alles voorbereid zijn, en daarbij hoort ook je conditie’ onbewust krijg ik een glimlach. Die wordt snel weggevaagd. Het huis is in zicht. Ik stop met rennen en loop er nu behoedzaam heen. ‘bedankt, mevrouw. We vallen u niet meer lastig’ snel duik ik weg achter een kliko. Dean en Sam zouden waarschijnlijk zo weggaan en dan moest ik wachten. Ik kon niets doen voordat het donker was. ‘er is niets met die knuffel’ zegt Dean. ‘Dean, we moeten haar geloven. Ik bedoel, hebben we anders een idee. We moeten ze helpen, zo meteen is de moeder de volgende. Of Emily’ Dean zucht en kijkt naar Sam. ‘Sammy, wat wil je tegen ze zeggen? Hé Emily, mag ik je knuffel zodat we hem kunnen verbranden, want hij vermoord iedereen die je kent?’ hij schud zijn hoofd en Sam wrijft over het zijne. ‘laten we voor nu maar terug gaan’ de auto draait de weg op en verdwijnt uit het zicht. ‘nog 2 uur’ mompel ik zacht. En dan zou ik mijn slag slaan.