16.

Na afloop van de les was Ron in een pokken humeur. Ik liep naast Hermoine en hoorde Ron zeggen ‘geen wonder dat iedereen een hekel aan Hermoine heeft. Ze is onuitstaanbaar echt’ plotseling liep ze haastig weg en stootte tegen Harry aan. Ik ving een glim op van haar gezicht en zag dat ze huilde. ‘Volgens mij heeft ze ons gehoord’ zei Harry. ‘Nou en?’ zei Ron ‘Ze zal wel gemerkt hebben dat ze geen vrienden heeft’ boos ging ik voor Ron staan en keek hem recht in de ogen aan. Hij had vast op de grond gelegen als blikken konden doden. Ron slikte moeizaam. ‘Je bent echt een ongelooflijke ******’ er kwamen een aantal scheldwoorden uit mijn mond waarvan je niet weten welke het waren. Harry keek me met grote ogen en open mond aan. ‘En als je nog een keer zoiets zegt in mijn buurt dan zal het je bezuren’ en ik draaide me om. ‘ohh Weasely word uit gescholden en bedreigd door een meisje’ zei de arrogante stem van Draco. Ik wist niet hoe of wat maar ik draaide me om buiten zinnen van woede, trok mijn wand en riep ‘Sectumsempra!’ ik raakte Draco vol in zijn borst, draaide me weer om en liep Hermoine achter na. Op de meisjes wc, waar Hermoine naar toe was gegaan, schopte kwaat tegen de muur dat pijn deed. Vermoeid ging ik tegen de muur zitten en werd alles zwart. Toen ik mijn ogen open deed vroeg ik me af waar ik was, toen ik wat beter keek zag ik dat ik op de meisjes wc was. Ik hoorde iemand huilen. Ik stond op, klopte op de deur waar het geluid vandaan kwam en zei ‘Hallo? Wie is daar? Gaat het?’ de deur ging open en Hermoine stapte naar buiten met een betraand gezicht, ze omhelsde me en zei snikkend ‘Bedankt wat je voor me gedaan hebt, je bent echt mijn beste en enige vriendin’ ‘Graag gedaan denk ik, maar wat heb ik dan precies gedaan?’ vroeg ik haar. ‘Weet je dat niet meer?’ vroeg ze verbaasd. ‘Nee ik weet alleen nog dat we Charms hadden en toen werd het zwart en zat ik hier’ ‘vreemd’ zei ze. Onze magen knorden op het zelfde moment, we keken elkaar aan en lachten. ‘Misschien kunnen we beter naar de Great Hall gaan’ opperde ik. Hermoine schudde wild met haar hoofd en zei ‘Nee dat wil ik niet’ ‘Oké dan roep ik wel Alice. Alice!’ met een plop verscheen Alice. ‘Ja Rosalie?’ ‘Zou je voor ons wat hapjes kunnen halen?’ ‘Natuurlijk Rosalie’ ze knipte met haar vingers en er verscheen een dienblad met sandwiches. ‘Dankje, je kunt weer gaan’ en ze verdween weer. Gulzig aten we het op, toen het dienblad leeg was verdween het weer. We hoorden de deur dicht klappen en op slot draaien, er kwam een ongelooflijke stank van zweetsokken en openbare toiletten die niet schoon gemaakt werden. We draaiden ons allebei tegelijk om en gilden hoog en doods bang. Er stond een afschuwelijke trol van ongeveer 4 meter lang, met een doffe graniet grijze huis. Zijn enorme, knobbelige lijf was net een rots waar een klein kaal hoofdje op balanceerde, als een soort kokosnoot. Hij had korte beentjes, zo dik als boomstammen en grote eeltige platvoeten. De stank die hij uit walmde was niet te harden. Hij had een kolossale houten knots in zijn hand, die over de vloer sleepte omdat zijn armen zo lang waren. Iemand gooide de deur open en renden naar binnen, het waren Harry en Ron. Hermoine en ik stonden tegen de muur gedrukt terwijl de trol op ons afliep.