14.

Madame Hooch boog zich over Neville, met een gezicht dat net zo bleek was als het zijne. ‘Gebroken pols’ hoorde ik haar mompelen. ‘Vooruit jongen het valt mee. Sta op’ ze wendde zich tot ons. ‘Niemand verroerd zich terwijl ik deze jongen naar de ziekenboeg breng! Jullie blijven van die bezems af behalve Mejuffrouw Queen omdat ze de eigenaar is van haar bezem, of jullie vliegen nog sneller van Hogwarts af dan dat jullie Quidditch kunnen zeggen. Kom maar jong’ Marcel hobbelde met een betraand gezicht met Madame Hooch mee. Zodra ze buiten gehoor afstand was, barste Draco in lachen uit. ‘Zag je zijn smoel? Wat een ongelofelijke kluns’ De andere Slytherins lachte ook. Ik wist niet wat ik moest doen lachen of niet. Dus grinnikte in half. ‘Hou je kop Malfoy’ snauwde Parvati Patil. ‘Ooh nemen we het op voor Longbottom?’ zei Pansy. ‘Ik had nooit gedacht dat jij van dikke kleine huilebalken hield Parvati’ ‘Kijk!’ zei Draco die iets van de grond griste. ‘Daar heb je dat stomme ding dat hij van zijn grootmoeder heeft gekregen’ hij hield de geheugensteen omhoog. ‘Geef hier Malfoy’ zei Harry zacht. Iedereen hield op met praten. Draco lachte venijnig. Vermoeid en met lichte hoofdpijn ging ik op de grond zitten, met mijn hoofd tussen mijn knieën. ‘Gaat het wel Rose?’ vroeg Sam die het als eerste had opgemerkt. Gelijk werd het weer stil, Harry, Draco en de rest keken me bezorgd aan. ‘Hebben jullie enig idee hoe dit voor mij is? Ach nee jullie begrijpen het toch niet, want waarom zou je vrienden willen zijn met die stomme schijnheilige Gryffindors of met die vieze Slytherins’ snauwde ik boos, ik stond op klom op mijn bezem en vloog richting het kasteel. In het kasteel vloog ik gewoon door er was toch niemand op de gangen. Ergens op de 7e verdieping in een doodlopende gang stapte ik af. Ik ging niet zitten want ik was te onrustig dus liep ik in de breedte heen en weer en dacht aan een plek waar het rustig was en alle problemen even kon vergeten bij de 3e keer dat ik heen en weer liep hoorde ik een raar geluid en keek om me heen en zaag dat er in de muur een deur was verschenen. Ik liep er naar toe en ging naar binnen. Ik stond ik een grote prachtige ruimte, precies wat is zocht. Er stond een groot wit hemelbed, er was een douche en een groot bad groot genoeg om in te zwemmen en er was een stuk weiland met een mooi wit paard. Op het hek, dat om het weiland was gezet, hing een zwart leren hoofdstel en een zadel, er was ook een bureau met perkament en inkt en veren. Over de stoel, die bij het bureau paste, hing een wit jurkje, een knal rode en een groene bikini en ruiterkleding. Tot aan het avond eten had ik daar gezeten en had me vermaakt met zwemmen, liedjes schrijven, piano spelen die was verschenen zodra ik er om vroeg en het berijden van Amy, het paard wat in de wei stond. Bij het eten ging ik gewoon op mijn plaats zitten aan te tafel van Slytherin en negeerde iedereen ook al deden ze hard hun best om mijn aandacht te trekken. Na het eten ging ik weer terug naar de 7e verdieping en zocht de juiste gang, na even gezocht te hebben vond ik hem en deed het zelfde als voorheen en bracht daar mijn nacht door.