-4-

"Dus... We blijven gewoon hier wonen?" Sylvan bijt op zijn lip, zoals hij altijd doet als hij nadenkt of zenuwachtig is. Waarschijnlijk is het nu dus allebei. "Ja we kunnen gewoon hier in het dorp blijven wonen. Dit hoeft niks tussen ons te veranderen he?" Een beetje aarzelend vraag ik het aan hem. Hij glimlacht. "Jeetje, Layla, je blijft wie je blijft, en ik ook. Gewoon wij samen. Voor altijd. Goed?

Samen zitten we in de trein naar huis. Alles is nog een beetje onwennig. Gelukkig hebben we afgesproken dat we gewoon de vrienden blijven die we altijd al waren. We hebben nog jaren de tijd voor andere dingen.

Sylvan is in slaap gevallen. Stiekem kijk ik even naar hem. Zijn goudblonde haar valt in krullerige plukken langs zijn hoofd. Nergens op zijn huid een oneffenheid. Eigenlijk is hij best knap. Nee, beeldschoon. Een kleine zucht verlaat mijn lippen. Hier begon mijn toekomst.