Everything comes good

Pov Ally.
Ik voelde me schuldig over me gedrag hoe ik tegen Lars deed, maar hoe hij tegen mij reageerde was niet normaal en dat moest hij maar voelen, het was verdient dat ik zo deed ook al was ik nog vrij lief tegen hem. Ik voelde me aan de ene kant nog schuldiger als ik me bedacht dat ik over een dag zou vertrekken en dat ik hem pas over twee jaar of misschien wel veel langer niet zou zien of misschien zag ik hem wel nooit meer. Ik zuchtte diep en pakte me telefoon en smste hem maar. "Sorry van me gedrag? Kan je langskomen...xx" Terwijl ik hem gesmst had besloot ik verder met me koffers in te pakken. Misschien deed ik er wel fout aan om hem langs te laten komen maar het was misschien ook wel beter om hem nog even te zien. Met me gedachte bij het feit dat ik bijna in Barcelona zat met me beste vriendin werd ik vrolijker, ik kon niet wachten om 2 jaar lang te gaan studeren in Barcelona. Toen de deurbel ging deed ik open en voor me stond Lars. Ik wist dat dit een zwaar gesprek ging worden maar ik wou hem absoluut niet kwijt. "Ik wil je niet kwijt."zei ik meteen en gaf hem een knuffel. Even keek Lars me vreemd aan. "Je snapt dat dit nooit gaat werken,twee jaar zonder elkaar , jij daar met allemaal jongens, ik hier met meiden en zonder jou, dat gaat niet werken."Zei hij terwijl die me rustig losliet. "We kunnen het toch proberen?!"Vroeg ik terwijl de tranen in me ogen stonden. "Ik kan jou niet laten gaan dat weet je, maar leven zonder jou of met jou 2300 kilometer bij mij vandaan, dat gaat niet werken."Zei hij. "Dus je bent zwak, je geeft ons op." Zei ik boos."Ik geef ons niet op, ik geef mezelf de vrijheid en jou ook, besef lieverd hoelang twee jaar is." Zei hij "Dat weet ik maar wij samen zijn sterk genoeg om hier door te komen en denk aan elke vakantie."Zei ik.Even zag ik dat hij twijfelde. "Weet je zeker dat we het gaan redden?"Vroeg hij. "Heel zeker, geef ons de kans om sterker te zijn, geen èèn jongen of meisje komt tussen ons in lieverd ook al zijn we zo ver van elkaar."Zei ik. Hij gaf me een zoen."Oke ook al kan ik je niet garanderen dat het me gaat lukken wil ik bij je blijven."zei hij. Ik sloeg me armen om hem heen, ik was blij met deze woorden die hij zei ook al voelde ik me nog niet gerustgesteld, het kon nog elk moment fout gaan.