Happy from the outside broken from the inside 2

"Fijn, weer een avond alleen." denk ik bij mezelf. "Ze houden van mij, waarom moeten ze dan altijd tot zo laat werken en geven ze me dingen die ik niet eens wil." Ik ga dan maar op mijn kamer zitten en zet mijn laptop en flatscreen tv op. Mijn tv zet ik op een muziekzender en wanneer mijn laptop eindelijk is opgestart ga ik op msn. Ik praat wat met Laura en wanneer zij haar msn afsluit sluit ik de mijne ook af. Uit verveling ga ik dan maar slapen, het is toch al 10.00 uur ondertussen.

De volgende dag stap ik op de bus en deze keer is het een buschauffeur die ik niet ken dus zet ik me gewoon ergens neer en zet mijn ipod op. Als we aan de bushalte voor die van Lucas komen hou ik mijn hart al vast. Hopelijk neemt hij een bus later en dan zit ik de rest van de rit op mijn gemak. Natuurlijk is niets minder waar, hij zit in mijn klas en volgt dus dezelfde lessen als mij dus zit hij ook op de bus.

"Dag Sara, hoe gaat het?" vraagt hij vriendelijk. "Dag Lucas, het GING goed. Met jou?" vraag ik met een fake lach en de nadruk op ging. "Het gaat beter en beter. Elke keer als ik jou zie voel ik me nog dat tikkeltje beter." antwoordt hij vrolijk. "Spijtig dat ik dat niet kan zeggen." mompel ik.

Als ik eindelijk van de bus af kan en me realiseer dat ik dan van Lucas af ben stap ik snel door naar school. Tot mijn grote spijt is Lucas niet van plan te blijven zitten en achtervolgt me. "Waarom achtervolg je me?" vraag ik geïrriteerd terwijl hij naast me komt lopen. "Wil je dan niet dat ik met je praat?" vraagt hij. "Wat dacht je van NEE? Ik kan je niet luchten. Ik zei het je al, je ego is gewoon te groot. Je denkt dat heel de school achter je aanloopt maar zal ik je wat vertellen? Je hebt het goed mis!" ratel ik en stap dan sneller door.

"Hey, jij ziet er ook weer goed gezind uit." zegt Stijn sarcastisch wanneer ik bij hem ga zitten. Stijn is een goede vriend van me, hij is best wel grappig en lief. Maar gewoon een vriend net als Max en Dimitri. "Die Lucas valt me weer lastig, ik heb een stalker geloof ik." zeg ik op mijn tenen getrapt. "Dat gaat wel over, en anders zal ik eens een hartig woordje met hem gaan spreken." zegt Dimitri. "Jaja, het is al goed. Bedankt" lach ik. "Ik heb het je toch gezegd dat ik haar aan het lachen zou krijgen." zegt hij lachend en stoer tegen Max. "Als je haar even goed kan doen lachen als dat je Engels kan zal ik blij zijn." zegt de docent van Engels terwijl hij het lokaal opent. "No problem sir" antwoordt hij zo serieus mogelijk. Maar eens de docent binnen is lachen we allemaal.

Na de les halen we ons iets om te eten en te drinken uit de automaat. Maar Laura is een beetje lomp en laat haar geld uit haar handen vallen. Net als ik me buk om het op te rapen neemt iemand het net voor mij van de grond. Als ik omhoog kijk zie ik daar Lucas staan met het geld in zijn handen. "Hier, het geld van Laura." zegt hij en stopt het in mijn hand. "Dankje" zeg ik kortaf en geef het aan Laura. "Iemand heeft een oogje op jou." dat heb ik nog de rest van de dag gehoord. Ik ben het zo beu, ik kan die jongen niet luchten. Kan hij me niet gewoon met rust laten?

Er is alweer een dag voorbij. Als ik opnieuw op school aankom met Lucas als een schoothondje achter me begint Laura te lachen. Ik kijk haar boos aan en al snel stopt ze met lachen. Eens Lucas zijn vrienden ziet gaat hij bij hen zitten maar ik blijf wel de hele dag met een slecht humeur rondlopen.