006 | Avery Holloway

De man liep naar me toe en ademde in mijn gezicht. 'Doctor?! What's happening to me?' De Doctor keek naar de grond. 'I don't know.'-'What do you mean, you don't know!' Ik raakte in paniek. Ik voelde iets in mijn hoofd mijn eigen wil wegnemen. 'Doctor! Help me! You always know what's happening!' Langzaam zakte ik weg in mijn eigen lichaam. 'Thank you for bringing June back, master!' Ik knielde, waarom knielde ik? Ik wou niet knielen voor hem! De doctor schrok. 'I didn't know it was gonna work!' De man begon te lachen en de doctor sonicte me. 'Avery, are you still there?' Met alle wilskracht die ik op kon brengen knikte ik. 'Fight. Fight for your own body. Fight against June. You can do it.' Hoe, doctor! Hoe moest ik ertegen vechten! Toen wist ik het! Ik moest buiten de stad geraken, June kon daardoor ook niet naar de TARDIS! Ik probeerde tegen het ding te vechten. Ik deed teken dat de doctor naar me toe moest komen. Het duurde een tijdje voor ik een paar woorden kon uitbrengen.
Het vergde steeds meer moeite. Ik zei het woordje per woordje. 'I have to go to the TARDIS.' De beeldhouwer begon weer spottend te lachen. 'Bring her to your TARDIS! It won't get better!' Hij liet met een handgebaar de deur open gaan en lieten de beelden River los. De Doctor tilde me op en begon te lopen. Het ding in me begon tegen te werken. 'MASTER! MASTER DON'T LET THEM KILL ME AGAIN!' Het was niet mijn stem. De stem was gewoonweg angstaanjagend! De man begon weer hysterisch te lachen. We kwamen voorbij het verminkte lichaam van June. De doctor bleef doorlopen en keek niet om. Mijn lichaam spartelde vreselijk. Het ding werd sterker. Ik wou het geen naam geven, ik wou het niet June noemen. 'Doctor, give her to me!' Beval River. 'Hold on.' fluisterde de doctor in mijn oor en drukte een kus op mijn voorhoofd waarna River me overnam en begon te rennen. Toen kwam het bos in zicht. Ik begon te gillen en om me heen te slaan. 'MASTER! MASTER! THEY'RE GONNA KILL ME! SEND THE SHADES! KILL THEM!' Ik werd bang van de stem. 'We zijn er bijna!' Suste River me. Opeens vreselijke pijnen. Mijn armen wrongen zich in onmogelijke richtingen en ik hoorde botten breken. Tranen van pijn stroomden over mijn wangen. Maar ik lachte, ik lachte!! 'If you kill me, i kill her!'-'FIGHT AGAINST IT AVERY!' Gilde River. IK WIL DIT NIET! Zei ik tegen mezelf. Ik kan dit tegenhouden. Ik duw het naar buiten. Ik gilde, dit was een gil van mezelf! Het werkte.Ik deed het voor mijn kleine zusje, voor mijn ouders, voor River, voor de Doctor, voor mijn oma, Grace Holloway... De doctor drukte me tegen de grond. 'Avery, happy memories! Think about the stories your gran told you. Tell me about your first boyfriend, first kiss, your first high heels.' Ik begon te vertellen. Met of zonder woorden. Hardop of in mezelf. Maar het werkte. Ik kreeg langzaamaan de controle terug in handen. Het begon met mijn tenen en vingertoppen. Zo ging het verder. Ik kreeg de energie terug om te bewegen, maar de pijn was ondraaglijk.