008 | Avery Holloway

Ik bleef doorrennen en negeerde de stekende pijnen. Binnen een paar minuten was ik boven aan de trap en had ik enkele seconden om naar adem te happen. Ik duwde de deuren open en zag dat er een dunne streep licht was. De rest was puur schaduw. De troonkamer daarintegen was nog helemaal verlicht. Ik had dus nog tijd. Ik liep voorzichtig maar snel door en begon onder en rond de troon te zoeken. ‘Where the fuck is that stoopid dust!’ Klaagde ik en keek naar het plafond. ‘I could’ve guessed it!’ Ik klom op de troon. Niet hoog genoeg… Er moest toch iets in deze kamer zijn wat hoog genoeg was om erbij te komen? DE KAST! Ja, de kast… Al zag die er loodzwaar uit. Ik heb nog een tien minuten! Ik begon met al mijn kracht te duwen. ‘Come on closet! Work with me.’ Het ding begon weer te leven en de kast vloog bijna naar zijn plek. ‘June want help you! June wants to be free of master.’ Ik glimlachte. ‘Thank you!’ Wow, hoe raar, ik praat tegen mezelf. Of het beest in me? Ik klom op de troon, daarna op de kast. Ik maakte een klein hupje en voelde het zakje tussen mijn vingers doorglijden. De kast wiebelde gevaarlijk. Ik hurkte even en hield me vast. Oké, ik kan het! Ik stond recht en maakte weer een sprong. Het zakje bevond zich, toen ik neerkwam, in mijn handpalm. Ik hield mijn hart vast toen het eventjes leek dat de kast om zou vallen. Voorzichtig sprong ik op de grond. Ik had niet veel tijd meer en zocht naar een uitweg. Het raam, mijn enige uitweg. Ik zocht naar iets hards en gooide het raam stuk waarna ik mijn hoofd bedekte tegen de glassplinters. Ik nam een aanloop en sprong erdoor. Waar was ik nu? Ik zocht naar de stad. Niks te zien, alleen maar bosjes. Ik liep een paar meter verder en keek naar rechts. Een engelen beeld. Ik keek naar links, een engelen beeld. Terug naar rechts. Het beeld was weg. Links, het beeld was ook weg. Had ik me het nu verbeeld? Ik bleef lopen, en engelen beelden bleven opduiken en verdwijnen. What the hell was dit voor een doolhof?!