Sixty-three.

“Today is the big day!” Harry grijnst. Ik knik opgewonden. Er is inmiddels al een week voorbijgegaan. De jongens en Abby waren vaak langsgekomen. Zelfs Paul had me even bezocht. Ze waren allemaal vreselijk geschrokken, wat me wel een schuldgevoel geeft. Ik trek zo goed als kan een schoon shirt over mijn hoofd. Harry komt naar me toe en helpt me in de rolstoel, die ik nodig heb om ergens heen te kunnen. Ik had deze week vaak met Harry door het park gewandelt. Of eigenlijk gerold, wat wel hulpeloos voelt. Maar alle momenten met Harry waren geweldig. Harry sliep ook speciaal voor mij in het ziekenhuis, de hele week lang, en nu is het eindelijk zover. Vandaag mag ik naar huis. Harry geeft me nog een knuffel. “Let’s go home!” zegt hij vrolijk. Ik glimlach. Hij heeft me de hele week sterk gehouden. Hij heeft geholpen om om te gaan met mijn verlamming, wat nog best lastig was, en waar nog best veel tranen aan te pas kwamen. Volgende week begint het revalidatieprogramma. Dan zal ik mijn benen en armen moeten trainen. Ergens diep vanbinnen zit de hoop dat het me gaat lukken. Dat ik weer kan lopen. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door dr. Muller. “So, Niall, I wish you all the best, and if there’s something wrong: don’t be afraid to call!” zegt hij. Ik knik en bedank hem voor alles wat hij voor me gedaan heeft. Dan rijdt Harry me naar de auto en vertrekken we naar huis. Als we aankomen tilt hij me voorzichtig uit de auto en zet me weer in mijn rolstoel. De jongens zouden vandaag niet langskomen, zodat we even wat rust en privacy zouden hebben. Harry zou dan ook bij mij slapen, wat Louis helemaal niet erg vond, aangezien Eleanor langs zou komen. Als we mijn apartement binnenkomen haal ik opgelucht adem. “Happy to be home again?” vraagt hij met een grijns. Ik knik. Hij tilt me op en legt me neer op de bank, waar hij zijn lippen op de mijne drukt. “Thanks Hazz... Thanks for everything!” zeg ik zacht. “It’s the least I can do after what I did...” fluisterd hij in mijn oor. Zijn warme adem doet mijn nekharen omhoog staan. Ik sla mijn arm om hem heen en trek hem naar me toe. “I love you.” zeg ik. “I love you more.” fluisterd hij.