[ 7 / 10 ]

De glazen deur gaat open. Ireland, Alfred en Ivan verschijnen met glimlachen op hun gezicht gedrukt. Ik kijk ze vragend met een glimlach aan maar schud dan met mijn hoofd.
"Juist! Jullie heb ik nodig."
Scotland glimlacht zwak en een beetje getwist. Was alles wel goed met hem? Vragend kijk ik Wales aan, hij zag mijn gezicht en haalt zijn schouders op.
"Ik heb geen idee wat er met hem aan de hand is."
Zegt hij zuchtend. Ik knik en kijk de blije Scotland aan.
"Ok, we gaan langs de donkerblauwe politie om te kijken hoe het met hun gaat. Alleen dat."
Hij kijkt Alfred en Ivan strikt aan.
"Dus Jones en Braginski, haal niks uit."
Alfred lacht en Ivan haalt zijn schouders glimlachend op. Ik sta op en loop met de drie naar buiten.
"Scotland, je hebt echt een douche nodig."
De blije Scotland kijkt Northern Ireland aan.
"Nee, zou je denken?"
De twee mannen gaan stil weer weg naar hun volgende locatie.

"Jongens, weten jullie wel zeker dat we hier moeten zijn?"
Ivan kijkt om zich heen, de straten kloppen. Alfred kijkt om het platgebrande gebouw heen. Ik loop recht voor me uit naar de ingang van het gebouw.
"Gast, het kan niet anders."
Zegt Alfred. Ik haal mijn schouders op.
"Het ziet er anders echt zo uit."
Zegt Ireland. Ivan heeft een vermoeden dat iets hier niet klopt, wat het is weet hij niet.
"Jongens, zullen we niet eerst naar de plaats van de witte politie gaan?"
Ireland kijkt hem vragend aan.
"Waarom?"
Zegt ze gewoon, uit het niets. Ivan haalt zijn schouders op.
"Dit ziet er niet goed uit, laten we eerst kijken hoe de witte politiestation is verbrand."
Alfred knikt en ik stem voor Ivan's idee. Ireland knikt.

"Is dit het?"
Vraag ik zenuwachtig. Ivan knikt, het gebouw is omringd door verschillende politie agenten van de roze dienst, wij dus. Ireland gaat naar de twee polities.
"Wales?"
Wales en Yao draaien zich om met een glimlach.
"Aah, Ireland."
Ireland knikt beleefd terug en kijkt ze dan aan.
"Hoe is het station verbrand?"
Wales zucht en kijkt naar beneden.
"Een normale vuur...Niks bijzonders."
"Wacht even!"
Een stem van achter roept ons na. Het was Matthew die dichterbij komt lopen.
"Dit is niet zomaar een normale vuur."
Yao kijkt hem vragend aan wanneer Matthew iets roods in de handen van Wales doet. Wales kijkt verward naar zijn hand om de letters op te lossen. Het was inderdaad een Germaanse taal, waarschijnlijk iets noords. Het kon ook niet anders sinds het noorden betrokken is bij de aanval tegen de witte politie.
"Het is Zweeds, een zweedse dynamiet staaf."
Wales kijkt Ireland aan.
"Is dat wat je wilde weten?"
Ireland knikt blij, bedankt Wales, Matthew en Yao en loopt weer naar ons toe.
"Zweedse dynamiet."
Ivan kijkt verbaasd op.
"Zweeds?"
Hij begint weer te lopen, terug naar waar we vandaankwamen waarschijnlijk.

"Zie je, ik wist het."
Ivan hield met zijn beroemde grijns een stuk van een Zweedse dynamiet staaf in de lucht voor ons om te zien. Ik haal mijn wenkbrauw op.
"Oké, de donkerblauwe politie is dus opgeblazen met Zweedse dynamietstaven. Wat nu?"
Zegt en vraagt Alfred. Ik rol met mijn ogen.
"Zweden hoort bij de donkerblauwe politie, hij kan nooit zijn eigen politiestation hebben uitgeschakeld."
Ireland knikt.
"Ja, anders had hij de strijd opgegeven zoals Gupta."
Ivan knikt.
"Mijn conclusie is dus dat hij ze verraden heeft, voor wat en wie weet ik niet."
Alfred denkt diep na, daarna glimlacht hij weer.
"Voor ons in iedergeval niet. Oranje, geel, paars, rood, groen, wit, donkerblauw, blauw zijn al uitgeschakeld. Dus we hebben alleen nog zwart over."
Iedereen knikt en kijken elkaar aan.
"Wat moeten we doen?"
Zucht Ireland en gaat op een bankje zitten. Ik haal mijn schouders op en ga langs haar zitten.
"Geen idee..."

De vergader ruimte was leeg en stil. Een hard na denkende Schotse politie officier neemt een teug van zijn Cognac.
'Fuckin' problemen.'
Zuchtend slaat hij zijn vuist tegen de tafel. Hij leunt met zijn rug tegen de bureau stoel. Hij veegt met een zakdoek het zweet van zijn gezicht weg. De glazen deur gaat open, Alice komt nerveus binnen gewandeld.
"S-Scotland?"
Hij kijkt op en geeft haar een glimlach.
"Alice, waarom ga je toch niet zitten."
Hij gebaart met zijn hand naar de lege stoelen om de enorme tafel heen. Alice schud haar hoofd en loopt naar hem toe.
"Nee, nu even niet."
Hij kijkt haar verward aan, niet een iemand heeft zo tegen hem gepraat.
"Daniel en een vriend van hem willen jou spreken."
Scotland haalt zijn schouders op en knikt daarna.
"Tuurlijk, wat jij wilt."
Hij drukt zijn lippen tegen haar witte wang aan en loopt de vergaderruimte uit naar de twee mannen die hem beneden staan op te wachten. De ene was Daniel en de andere had zilver haar, een grote zwarte jas, paarse ogen en een gezicht alsof hij nog nooit heeft geslapen.
"Hey, Scotland. Ik wil je aan iemand voorstellen."
Hij knikt goed keurend en Daniel gaat weer verder.
"Dit is Nikolai, hij werkt undercover voor de zwarte politie."
Nikolai knikt en pakt de mok vol met koffie aan van Alice.
"De z-zwarte politie."
Scotland haalt zijn wenkbrauw op. Die gast heeft veels te veel koffie op.
"Ze zijn té sterk."
Scotland lacht hard. Het beurde hem op. Daniel glimlacht en Nikolai kijkt hem aan alsof hij gek is.
"Oké, ik moet toegeven dat de Duitser verschrikkelijk sterk is. Maar de Pruis en Oostenrijker? Kom op zeg.."
Nikolai blijft hem aankijken alsof hij gek is.
"En de Nederlander, Belg, Zwitser, Liechtensteiner en Zweed dan?"
Scotland stopt met lachen en kijkt Nikolai serieus aan.
"Hoe?"
"De oranje politie is uitgeschakeld, meerendeel is germanisch. Ze hadden geen keuze."
Scotland knikt.
"En Berwald dan?"
Vraagt de Schot nieuwschierig. Nikolai was net van plan om te spreken.
"Schotland!"
Galmt mijn stem door het hele politie station, agenten kijken op van hun werk en de drie mannen kijken mijn kant op.
"Ik heb je te veel te vertellen."
Scotland zucht en gaat met zijn handen door zijn haren.
"Oké, iedereen naar de vergaderzaal nu!"
Scotland loopt gefrustreerd de zwarte trappen naar boven op met de rest achter hem aan.

De grijze straten vallen erg op door het schijnende licht van de lantarenpalen. Ik loop langzaam verder met mijn gedachten die de heletijd dwalen naar [Naam] en de eerste keer dat ik haar mooie gezicht heb gezien. Ik zucht met een glimlach totdat ik het ziekenhuis voor me zie. Ik haal diep mijn adem en loop uiteindelijk naar binnen. Ik zoek Francis maar kan hem nergens vinden. Ik loop een paar stappen verder en hoor geluid van een kamer langs me. Voorzichtig pak ik mijn geweer en loop ik de kamer binnen. Ik zie een zenuwachtige Monaco verstopt onder het bed. Ze zucht opgelucht wanneer ze me ziet en me naar binnen trekt. Ze doet de deur dicht en op slot. Vragend kijk ik haar aan.
"Wat is er aan de hand? Waar is Francis?"
Ik wilde wel veel meer vragen stellen maar het lukt me nu op dit moment niet.
"Francis is ergens in de verschillende kamers, de zwarte politie is binnen komen vallen. Iets met Kiku en dat ze jou zochten."
Monaco trekt nerveus met haar vingers aan haar jurk. Ik kijk om me heen en zucht. Ik pak mijn mobiel en sms snel naar de snelste contact persoon die ik op mijn mobiel kan vinden. Ik kijk Monaco bezorgd aan.
"Maak je geen zorgen, alles komt wel goed."
Zeg ik met een glimlach. Monaco knikt en kijkt naar het zwarte beeld van de tv.