002 | Avery Holloway

‘You’re hot you know!’ Flapte ik er opeens uit. ‘Well, thank you! It’s the bow tie, isn’t it?’ Ik barstte in lachen uit. ‘Ofcourse! Bow ties are cool!’ Hij omhelsde me vrolijk. ‘FINALLY! SOMEONE WHO UNDERSTANDS ME!’ Hij begon aan de hendels te trekken en op knopjes te drukken. ‘Hold on tight!’ Ik greep me vast aan een ijzeren bar en slaakte een gilletje. Het leek wel eeuwen te duren voordat we veilig en wel op de grond stonden. Hij duwde de deur open, liep naar buiten en stapte terug naar binnen. ‘It’s cold outside! Put some warm clothes on! Keep walking till you find a bedroom!’ Ik fronste en haalde mijn schouders op. Na een tijdje te hebben gelopen naar de kant dat hij zei vond ik de kamer. Ik trok het jurkje en de hakken uit en gooite mijn haren los voordat ik op zoek ging naar de kleerkast. ‘Wow!’ Meer kon ik niet zeggen, het was een inloop kast van onschatbare grootte. Ik pakte een dikke trui, t-shirt, schoenen en broek en kleedde me snel om. Pakte een muts en sjaal van de haak en rende terug naar de controle kamer. ‘WE CAN GO!’ Hij haakte zijn arm in de mijne en we liepen de TARDIS uit.
De ijzige wind sneed door over mijn gezicht. Ik trok mijn sjaal een beetje voor mijn gezicht en mijn muts wat verder naar beneden. Mijn handen verstopte ik diep in mijn zakken en de doctor bekeek de omgeving eens goed. ‘Let’s go that way!’ Hij deed zijn ogen dicht draaide een rondje en begon in de richting te lopen waarnaar hij wees. Ik lachte en rende achter hem aan. Opeens shushte hij me en deed teken dat ik stil moest blijven staan. Ik durfde zelfs geen adem te halen. ‘Oh, it’s you, hello!’
‘Hello sweetie!’