Try To Catch My Lovebug. 4

‘Haha, geeft niet. Ja, ik heb veel geld. Ik verdien heel wat met muziek maken, weetje. Maar, ik ben niet echt iemand die daar erg mee opschept. Ik hou het lekker voor mezelf. Ik hou wel van winkelen. Ik koop wel vaak wat voor mijn geld, maar voor de rest, ik gedraag me niet verwend ofzo,’zegt Nick lachend.
‘Sorry dat ik het vroeg. Het is niet netjes. Sjees, alles gaat ook verkeerd,’verzucht je.
‘geeft niet. Het is eens wat anders.’ Nick glimlacht geruststellend. Je grinnikt.
Je hebt je ijsje op, net als Nick.
‘Zullen we verder lopen?’vraag je en staat op.
‘Prima!’ Jullie lopen verder door het mooie park.
‘Dus, wat kom je hier eigenlijk doen?’vraag je. Je hoopt dat dat niet onbeleefd en opdringerig klonk.
‘Nou, we hebben wat interviews. En over twee week moeten we optreden, in het voorprogramma van Avril Lavigne. En gewoon wat andere, “normal stuff”,’zegt Nick.
‘Aha, leuk.’ Je kijkt Nick van opzij aan, terwijl jullie verder lopen.
‘Ach, leuk is het niet. Het is gewoon je werk. Je raakt eraan gewend. Soms is het leuk, maar met interviews vaak dezelfde vragen enzo. Soms word ik er gek van en dan wil ik een gewoon normaal leven leiden. Maar toch geniet ik er wel van. Elke dag gebeurt weer iets nieuws en geks,’zegt Nick en schopt een steentje weg.
‘Dat kan ik me wel voorstellen. Ik denk dat je soms wel gek word van dat drukke leventje. Al is het natuurlijk een droom,’zeg je.
‘Ja! Echt wel! Soms lijkt het ook net een droom. Alles lijkt dan zo onwerkelijk. Zoveel is verandert. Maar ik probeer er niet te veel aan te denken en te genieten. Zoals nu.’
Je glimlacht lief. ‘Ja, ik probeer ook te genieten. Je weet niet hoe snel het voorbij kan zijn,’zeg je zachtjes. Nick knikt.
Zo lopen jullie nog een tijd door het park en weer terug, richting het hotel.
Dan gaat je mobiel. SOS is je ringtone. Je bloost licht als hij afgaat. Nick grinnikt. Je neemt snel op.
‘Met June,’zeg je.
‘Met Mira. Waar zit je? Ik sta voor je deur, maar die is op slot. Ben je me vergeten?’vraagt ze.
‘Oh shit! Sorry, ik ben de tijd vergeten. Maar ik heb een goede reden,’zeg je en kijkt blozend opzij naar Nick. Hij lacht.
‘Dat hoop ik voor je. Kom je snel naar hier?’
‘Ja, ik kom onmiddellijk. Ben zo bij je,’zeg je en drukt het gesprek uit. ‘Sorry, dat was mijn vriendin. We hadden afgesproken. Ik ben alleen thuis, we zouden wat voorbereidingen doen voor een feest van vanavond,’zeg je verontschuldigend tegen Nick.
‘Oh, dat geeft niet. We zijn toch bijna bij het hotel. En ik zal ook wel al weer verwacht worden,’zegt hij. Je knikt.
‘Zie ik je nog eens?’vraag je.
‘Ik hoop het. Wat is je nummer? Dan kan ik je nog bereiken,’zegt Nick en hij kijkt je lief aan. Je glimlacht en noemt je nummer.
‘Oké. Ik bel je morgen wel. Misschien dat we iets kunnen doen tussen de interviews door ofzo.’
Je knikt. Je wilt niet naar huis. Je wilt niet naar het feestje. Je voelt je op je gemak bij Nick. Alsof jullie al jaren bevriend zijn. Het voelt vertrouwd en veilig.
Het hotel komt in zicht en Nick moet een klein straatje in om bij de achter ingang te komen.
‘Doei, tot snel,’zegt hij met een lach.
‘Ja, ik spreek je!’zeg je en loopt door.