Try To Catch My Lovebug. 2

Je ademt de lucht in. En ademt verwoed uit.
‘Het kan niet beter worden,’mompel je tegen jezelf.
Je loopt door de drukke straten. Allerlei winkels nodigen je uit om binnen te komen kijken. Je negeert ze en loopt door.
Je weet waar je moet zijn. Het is super druk voor het hotel. Allemaal mensen staan ongeduldig te wachten. Meisjes die staan te wachten met posters. Celeberties komen altijd in dat hotel verblijven. Maar nooit leuke personen, anders zou je er wel meer lopen.
Je negeert de menigte. Je durft niemand aan te kijken als je door de draaideur gaat. Je kijkt naar je voeten en probeert te doen alsof je hier hoort.
Je loopt door naar de balie. Daar zit je moeder, als receptioniste. Ze kijkt verbaasd op als ze jou ziet.
‘Hé lieverd,’zegt ze met een glimlach.
‘Hoi mam. Je hebt weer eens de verkeerde mobiel meegenomen,’zeg je direct.
‘Oh, echt? He, wat vervelend. Sorry meisje,’zegt ze. Je knikt. Je weet dat ze het goed bedoelt.
‘Ik vind het leuk dat je eindelijk eens hier komt kijken,’zegt ze. Je glimlacht.
‘Ja, natuurlijk. Maar ik doe dit alleen voor mijn mobiel. Oh en trouwens, ik ga vanavond naar een feestje. Met Mira!’zeg je als je jouw mobiel van haar aanneemt.
‘Ja, dat is goed. Geen verkeerde dingen doen hé?’ Maar het is meer een waarschuwing dan een vraag.
‘Nee, komt goed. Maar ik ga nu ook weer,’zeg je snel. Je wilt niet nog veel langer blijven.
‘Ja, is goed. Ik hoop dat je snel nog eens komt kijken.’ Je moeder glimlacht.
‘Eh, ja. Misschien,’zeg je twijfelend. Nooit weer dus. Je glimlacht en draait je om.
Je kijkt naar de grond en ziet niemand. Dat is ook niet wat je wilt. Je voelt je echt verschrikkelijk misplaatst. Je hebt het gevoel dat ze zo achter je aan komen en vragen het hotel te verlaten. Net als je denkt dat je veilig de deur hebt bereikt knal je keihard tegen iemand op..
‘Godver, ook dat nog. Klotenzooi. Alsof mijn dag nog niet goed genoeg was. Fuck! Waarom overkomt mij dit? Is dit een –geeft-niet-als-er-iets-met-June-gebeurdt-want-die-kan-het-wel-hebben-dus-niet-dag? %$&^@*,’vloek je. Je kijkt op. In de bruine ogen van een knappe jongen met krulletjes. Je bent helemaal verbaasd en geschrokken.
‘Oh sorry..’wil je zeggen, maar hij is je voor.
‘Oh sorry. Ik lette niet op. Gaat het?’vraagt hij.
Je knikt onzeker. ‘Ja, ik denk het wel. Sorry, ik keek niet naar waar ik liep,’zeg je.
Hij schudt zijn hoofd. ‘Nee, geeft niet. Ik lette ook niet op. Het is allemaal zo hectisch, weet je…’zegt hij. Je knikt alsof je weet waarover hij het heeft.
‘Ja. Ik lette niet op. Sorry.. ik.. sorry,’stuntel je.
Dan pas valt je op dat er allemaal mensen om jullie heen staan. Nog twee jongens die erg veel op hem lijken. Allemaal mannen met brede schouders. Je kijkt hem nog eens aan, nu kijk je pas goed. Je herkent hem ergens van.