* Nineteenth *

Snelvoetig geef ik de deken een flinke zet en spring uit het bed om mij meteen aan te kunnen kleden. Ik ontdek een elastiekje op het nachtkasje, bind mijn haren vierklauwend in een dotje. Ik sleur mijn tas van de tafel. Louis zijn schouders hangen naar onder en hij kijkt me vraagachtig aan. “ What are you doing, for god sakes?” Hij probeert een klein glimlachje te tonen. Ik kan me er gewoon niet bij neerleggen, ik kan er niet aan wennen dat hij mij… ach laat zijn!

“ I…” Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd. “ Thank you for the hot chocolate!” waren mijn laatste haastige woorden en een bedroefd gezicht, was zijn laatste blik. Ik spurt de trap af terwijl ik me verstevigend aan de leuning vast hou en voel mijn dotje op en neer bengelen. Een luchtstroom blaast me bijna omver. Mijn ogen zijn nog niet aan het ochtendlicht gewend, maar ook niet aan deze felle, lichte flitsen. Mijn omgeving wordt zo sneeuwwit alsof ik het gevoel heb dat ik dood ben en aan de hemelpoort ben beland.

“ Who are you? What is your Name?”
“ This is Louis’apartment. What are you doing here?”
“ Are you having an affair with him?”
“ Did you spend the night inhere?”

Vreemde mensen bombarderen me met camera’s en duwen microfonen tegen mijn mond. Benard went ik me weer tot de deur, die tot mijn spijt vergrendeld is. Ik bel aan, ik klop, ik schreeuw naar Louis en hoor nog steeds die vreselijke flitsgeluiden wanneer die irritante mensen foto’s trekken. Ze schreeuwen door elkaar en ik kan geen enkel woord onderscheiden. Ik wil hier weg!