Hoofdstuk één

Terwijl ik het krukje afklom viel mijn blik op Dan en ik moest gniffelen om zijn houding. Hij lag op zijn buik op mijn bed, zijn onderbenen wiebelden door de lucht en onder zijn neus lag de nieuwste Tiger. Toen hij mijn gegrinnik hoorde draaide hij zich om en trok één wenkbrauw op. "Als je me uitlacht vertel ik niet wat ik hier net lees." Dreigde hij met een gemeen lachje om zijn mond. Mijn ogen werden groot en ik liep naar hem toe "Wat staat er!?" Maar voordat ik naast hem stond om het te zien sloeg hij het tijdschrift dicht. "Lachte je me uit?’’ Ik fronste mijn wenkbrauwen en probeerde zielig te kijken. Maar helaas was dat niet mijn sterkste punt en draaiden mijn mondhoeken omhoog in een grijns. "Je ligt er zo grappig bij," Gaf ik toe, "Nu, geef hier!" Ik probeerde het tijdschrift uit zijn handen te grissen maar hij ging er snel bovenop liggen en greep het nog steviger vast. Langzaam verschoof hij het tijdschrift verder naar beneden terwijl hij recht ging zitten, zodat het uiteindelijk onder zijn kont lag. Hij stak zijn kin in de lucht en tuitte zijn lippen, "Wat bedoel je daar precies mee?" vroeg hij hooghartig. Ik wist dat hij niet echt beledigd was ofzo. Danny was sinds…altijd mijn beste vriend geweest en hij weet dat ik hem niet serieus uitlachte, ik zou nooit met hem spotten. Hoewel genoeg anderen dat jammer genoeg wel deden. Ik zuchtte en gaf me over. "Je lag niet…hoe moet ik dat zeggen? Je lag niet zoals andere jongens zouden liggen….zeg maar.’’ Zij ik twijfelend. Ik lette nog altijd heel goed op mijn woorden, bang dat ik hem per ongeluk zou kwetsen. "Dat komt omdat ‘andere jongens’ dat gewoon niet durven." legde hij uit, "Ze willen het wel graag, maar verbieden het zichzelf omdat het er volgens het niet uitziet. Ik, daarentegen, kom er openlijk voor uit dat ik zo ben en ik zeg eerlijk wat ik leuk vind. Homo’s hebben gewoon het voordeel dat ze zich niet hoeven te verschuilen achter een masker."
"Ik heb geen tijd voor je psychologische gebrabbel, geef me nou maar gewoon die Tiger." Ik griste het tijdschrift onder zijn kont vandaan en begon te bladeren, "Waar staat het?"
"Wat? Oh! Nee, er staat niks in. Ik wilde gewoon weten waarom je me uitlachte." Een zelfgenoegzame grijns trok over zijn gezicht en ik maakt een beweging alsof ik hem ging slaan met het tijdschrift. "Stopstopstop!" gilde hij. "Voorzichtig daarmee! Ik zag nog wel een leuke poster."
"En dat moet ik geloven?"
"Ja, geef maar. Ik zoek hem wel even voor je op." Ik gaf het tijdschrift aan hem en terwijl hij de poster opzocht bewonderde ik mijn kamer. Het tijdschrift was een One Direction-special en Dan had alle posters die hij tegenkwam tijdens het lezen aan mij gegeven om ze op te hangen. Ik had nog niet zoveel One Direction posters hangen dus ik was er best blij mee. "Gevonden!" Dan slaakte een diepe zucht, "Ahh, moet je nou toch kijken naar het goddelijke lijf van die jongen." zei hij terwijl hij met zijn vinger op het ontblootte bovenlichaam van Liam Payne tikte. Ik keek naar de poster en knikte instemmend. "En kijk nou…" ging hij door, "kijk nou naar die ongelofelijk schattige lach van Niall! Dat is toch niet te weerstaan. En dan….." Zo ging hij nog wel even door, maar mijn aandacht voor Dan was verdwenen. Ik ving ineens een flard op van de radio, die zachtjes aanstond.
"Later more about the One Direction-contest. But first: One Thing!"
"Oh my god, Dan, hoor je dat!?"
"Je luistert gewoon helemaal niet wat ik zeg! Ik was tegen je aan het praten hoor." zegt hij beledigd. Ik negeer zijn opmerking en spring naar de radio om die harder te zetten, "Hoorde je dat niet!? Er is een wedstrijd! Met One Direction!"
"Hoe bedoel je wedstrijd? Waar heb je het over?"
"Weet ik niet. Ze zeiden net op de radio dat er een wedstrijd is over iets met One Direction en ze vertellen meer na dit nummer." Ik stond enthousiast heen en weer te huppelen op de maat van de muziek. "Doe ff rustig zeg! Je weet niet eens wat het is. En zet die muziek wat lager, ik probeer te lezen."
"Nee." zei ik terwijl ik als een hypere malloot begon te dansen en op mijn allerbest (Wat bij mij gelijk staat aan supervals) mee begon te zingen. Dan was een enorme fan van de jongens zelf, maar hij moest niks hebben van hun muziek. Hij was meer into de muziek van voor onze tijd. Beatles om maar iets te noemen. Niet dat ik dat slecht vond, maar het was geen favoriet van me.
"Haha, moet je hor…" Dan begon een artikel voor te lezen, precies op het moment dat het nummer was afgelopen. Ik liet hem zijn zin niet afmaken en gilde "Stil!"
"Wat?" Ik duwde een kussen in zijn gezicht zodat hij zijn mond hield. "Lnn Whatsefa, wha bfn mj mwee bwsfig?!" murmelde hij met het kussen in zijn mond geduwd. "Ssssht!" zei ik met mijn vinger tegen mijn mond terwijl ik het kussen van zijn gezicht haalde.
"Je kon net al horen dat we een speciale wedstrijd hebben. Jawel: Je kan kans maken….hier komtie……Op een Meet&Greet met One Direction!"
Ik slaakte een kreetje en ook Dan keek nu zeer geamuseerd naar de radio.
"Calm down, calm down." Zei de radio dj alsof hij wist dat ik momenteel doordraaide.
"We geven 5 tickets weg voor een One Direction concert in Londen en één van de winnaars krijgt ook nog eens een Meet&Greet. Het enige wat je hoeft te doen is een smsje te sturen naar ons nummer waar in staat: ‘MG 1D’. Je kan zo vaak meedoen als je wil en verdere actievoorwaarden staan op de site."
Ik greep mijn mobiel uit mijn broekzak en luisterde geconcentreerd naar het telefoonnummer dat hij opnoemde. Dan probeerde te praten maar ik legde hem het zwijgen op . "Oh my god, ik móet winnen!" zei ik tegen hem toen ik drie smsjes had verzonden. "Je had ook gewoon kunnen vragen of ik stil wilde zijn in plaats van mijn neus te breken Lynn. Anyway, de kans dat je wint is echt minuscuul. Weet je hoeveel meisjes hieraan mee gaan doen?"
Ik luisterde niet want ik kreeg een smsje terug.
Bedankt voor uw deelname. Over één week hoort u meer.
Oh god, een week! Waarom een week!? Waarom niet een dag? Of een uur?
"Oh Dan, ik wil dit zooooooooo graag!" Ik zakte op mijn knieën en keek hem met mijn allergrootste, liefste, huilerigste ogen aan.
"Stel je niet zo aan. Ik pak mijn telefoon al." Ik sprong op en sloeg mijn armen om hem heen, "Je bent geweldig. Heb ik je dat wel eens gezegd?"