Schurk - 34

“Jij bent die jongen van Gadeck!” werd er geroepen. Walter keek op:
“Ja, hij heeft me drie weken geleden zwaargewond uit de struiken rond Bleden gehaald. Mijn hele familie was juist vermoord en Arnulf had gisteren het lef om over een afleidingsmanoeuvre te spreken!” Hij liep rood aan van woede. Er ontstond beroering.
“Je liegt”, schreeuwde iemand.
“Net zo hard als Arnulf toen hij dreigde die kinderen te vermoorden”, antwoordde Walter plots ijzig kalm. Hij leek wel precies te weten wat hij moest zeggen om hen in verwarring te brengen. Gadeck hield zich afzijdig. Hij had geen flauw idee hoe vriend en vijand zouden reageren als hij zich kenbaar maakte. Als er al iemand onder die noemer vriend viel. Misschien had hij alleen maar vijanden. Wouter kwam naast Walter staan:
“Hij liegt niet.” Er maakten zich nog enkelen uit de groep los, onder luide beschimpingen van de rest gingen ook zij naast Walter staan. De koning had zich weer hersteld en kwam overeind.
“Sluit hen op”, beval hij terwijl hij naar de groep getrouwen wees. Daarna keek hij naar de enkele rond Walter,
“Met jullie spreek ik later nog wel, maar eerst wil ik weten hoe het met jou zit jongen. Je geeft je tegenover mij uit voor schildknaap, maar geeft openlijk toe bij Gadeck te horen.” Nu zou het komen. Hij deed een stap naar voren:
“Mijn koning, bespreek dit met mij en uw dochter, maar laat hem erbuiten.” Alle aandacht was nu op hem gericht. Sommige grepen hun wapens weer stevig vast. De prinses was ontzettend populair geweest en hij had zich even gehaat gemaakt. Hij had een groot probleem. Rustig maar broertje, we hadden geen keus. Je hebt drie weken met Walter gekregen. Het was het waard. Hij knielde voor de koning. “Jij bent diezelfde die die…” riep de koning verbaasd. Hij keek hem aan. Charlottes vader, misschien kon hij het hem uitleggen, hij zou luisteren. Hij vertelde. Gedurende het hele verhaal werd hij niet één keer onderbroken.