Schurk - 33

“Arnulf, dit kun je niet menen. Laat die kinderen gaan!” deze keer was het één van zijn eigen mannen die in opstand kwam. Geschrokken herkende Gadeck Wouter. Die had Arnulf anderhalf jaar na hem opgepikt uit de asresten van een ander dorp.
“Ik diende een vredesstrijder, geen tiran en kindermoordenaar!”
“Dood die verrader!” schreeuwde Arnulf. Dat was de vonk. Onder woedend geschreeuw stormden de dorpelingen naar voor. Wouter had de situatie snel door. Hij ontwapende Arnulf bliksemsnel om er vervolgens met de kinderen vandoor te gaan. Jammer genoeg had Arnulf, net als Gadeck, twee zwaarden. Met het andere richtte hij algauw een ware slachting om zich heen aan. Gadeck stond op de rand van het dak. Klaar om te springen en zich in de strijd te mengen. Hij twijfelde echter, hoeveel zouden er zijn als die net als hem en Wouter voor de gek gehouden werden? Toen zag hij Arnulf die weer twee tegenstanders in het zand liet bijten. Dat was wel duidelijk. Hij sprong naar beneden, maar iemand was hem voor. De koning. Hij had ergens een zwaard weten te bemachtigen en hakte nu verwoed op Arnulf in. Op dat moment hoorde hij een hoog kreetje. Eén van de kinderen uit de omliggende huizen was tussen de vechtende terechtgekomen en dreigde vertrapt te worden. Gadeck dook tussen de mannen door en greep het jongetje en leverde het bij zijn geschrokken moeder af. Hij draaide zich om en zag nog net hoe de koning Arnulf neersloeg. Daarna was het gevecht voorbij. De overige bendeleden verloren met hun leider ook hun vechtlust en gaven zich over. Koning Philippo zakte in elkaar. In paniek liep Charlotte naar hem toe op de voet gevolgd door Walter. Hoeveel van dit bloedvergieten had hij gezien?