Schurk - 30

Tegen de avond liep Walter naar Arnulf.
“Majesteit, Gadeck stuur me met het verzoek om vannacht de wacht bij de oude koning te mogen houden. Hij zou het leuk vinden om hem in de cel te zien zitten zoals hij vroeger.”
“Hij doet maar,” bromde Arnulf. Walter sprintte terug naar de plek waar Gadeck op hem wachtte. Een knik zei voldoende.

Gadeck daalde de trappen af. De wachter stond al met ongeduld op zijn aflossing te wachten en stelde geen vragen. Nauwelijks was hij achter de hoek verdwenen of Gadeck opende de celdeur van de koning. Snel bevrijdde hij hem.
“En mijn dochter?” stamelde hij.
“Walter, zorgt voor haar.”
“Bedoel je je schildknaap die me vroeg om tijd te winnen?” Echt iets voor Walter om zich uit te geven voor een schildknaap. Misschien was het beter zo. Als de koning dacht dat hij een ridder was, dan zou hij hem meer vertrouwen dan als een ‘schurk’. Hij hielp hem de trap op.
“Vanaf hier moet u zelf zien te lopen, hoogheid, anders krijgt men argwaan.”
“Wat bent u van plan?” vroeg de koning verbaasd.
“Naar buiten lopen, zonder dat iemand het verdacht vindt”, antwoordde Gadeck, “kom mee.” Rustig liep hij de binnenplaats over. Niemand hield hen tegen. Voor hen verschenen een man en een jongen. Ze liepen naar de stallen.
“Arnulf en Gadeck, vragen om drie paarden te zadelen, snel!” riep de jongen. De koning balde zijn vuisten bij het horen van de namen die hij het meest haatte. De paarden werden klaargezet. Ondertussen liep de jongen naar de poort.
“Laat de brug zakken, we hebben haast!” Ook dit bevel werd opgevolgd. Bij de koning ging er een licht op:
“Is dat uw schildknaap?”
“Ja, hij is geweldig”, antwoordde Gadeck trots.
“Waarom luisteren ze naar hem?”
“Uitleg volgt later.” Ze bereikten de paarden. Ze sprongen in het zadel, Walter voor Gadeck zodat ze hem niet konden zien.