Schurk - 26

“Goed Gadeck, ik neem aan dat jij je om hem bekommert en wat jou betreft jongen ik zal je eens vertellen hoe ik er in geslaagd ben die onderdrukker van een te verslaan.”
“Ik ben erg benieuwd, hoogheid”, antwoordde Walter eerbiedig en hij kwam geïnteresseerd dichterbij. Hij speelde zijn rol voortreffelijk.
“Ik zal het eens vlug vertellen. Het belangrijkste was natuurlijk de afleidingsmanoeuvre. Die oude gek jaagde erg hard op ons, dus ik bedacht een plan om ergens een dorp met de grond gelijk te maken. Niet te ver hiervandaan zodat we snel hier waren voor de echte aanval en ook niet te dichtbij zodat hij zich niet bedreigd voelde.” Walter verstarde. Hij wist maar al te goed over welk dorp hij het precies had. Arnulf was echter te veel ingenomen met zichzelf om het op te merken.
“Dus terwijl die dwaas bijna zijn volledige leger achter ons aanstuurde, dat we overigens gemakkelijk ontliepen, kwamen wij naar hier. Enkele van onze makkers hielden zich al verborgen met het benodigde materiaal. Zodat we direct tot de aanval konden overgaan. Zijn leger zat natuurlijk nog bij dat onnozele dorp naar ons te zoeken.” Arnulf kreeg een lachstuip.
“Die enkele mannen die hij nog had, waren zo dom om zich proberen te verzetten. Alsof zij ons hadden aangekund. We hebben het hen natuurlijk zwaar betaald gezet.” Weer werd het verhaal onderbroken door Arnulfs hysterisch gelach.
“Het enige probleem dat ik nu nog heb, is dat hij die zegelring van hem verstopt heeft en niet wil zeggen waar. Hij begrijpt maar niet dat hij verloren heeft en ik gewonnen. Nu heb ik echter de prinses dus dat probleem zal wel snel opgelost zijn. Geloof me jongen, over niet al te lange tijd zul je zien hoe ik tot koning gekroond wordt. Van een zogenaamde schurk naar koning, dat kan niet iedereen.”