[ 6 / 10 ]

"Ik kreeg een sms-je van iemand in London, zeggend dat hij een klus voor me heeft. Natuurlijk was ik verward, ik wist niet waar het over zou gaan. Een paar minuten later krijg ik een bericht van Daniel, zeggend dat hij een nieuwe geweer winkel in London heeft opgericht. Ook daarvoor was ik nieuwschierig. Maar hij had me verteld over een kleine oorlog tussen polities, dat de zwarte, groene en witte niet te vertrouwen waren. Dat ik snel een klus van de polities krijg aangeboden als maffia. Iets waarmee ik al twintig jaar mee gestopt ben. Ik voelde het aankomen, ik moest naar London gaan om Daniel te helpen. Maar ik kon [Naam] niet alleen achterlaten dus moest ze met me mee. Elisabetta wist hiervan en dwong haar aan om uiteindelijk toch mee te gaan. Maar zodra we in London aankwamen gingen dingen niet volgens plan. Ik werd dus achtervolgd door de politie, het blijkt dat ze mijn oude verleden weer teruggevonden hadden, althans dat dacht ik tenminste. Bijtend op mijn lip reed ik steeds harder en harder, ik vergat zelfs dat mijn eigen dochter in de auto zat. Ik ontsnapte uiteindelijk en verliet mijn dochter. Zodra ik bij Daniel was kreeg ik alle informatie. Over jou, hijzelf en over de groene politie waar ik later een word. Onze afspraak was dat we ze op de een of andere manier moesten oplichten. Ik, als maffia ging informatie zoeken over de groene politie. Ik vertelde het meteen aan Daniel die het in zijn notitieboekje had opgeschreven. Ik vond ook iets tussen de bondgenootschappen van hun."
Scotland kijkt verbaasd op. Zijn sigaar viel bijna op de grond.
"Dus jullie waren ondercover?"
Vraagt Scotland uiteindelijk. Mijn moeder knikt. Ireland fronst en kijkt Daniel aan.
"Maar de wapens...Hoe?"
Daniel grijnst breed en doet zijn haar opnieuw in een staart.
"Het waren allemaal kapotte wapens. Sindsdien hebben ze me nooit om nieuwe gevraagd."
Hij gaat gekalmeerd op een vrije stoel langs mijn moeder zitten. Ik glimlach en geef mijn moeder een kus op haar wang.
"Ik ben trots op je."
Mijn moeder glimlacht hartelijk.
"Ach, kom op. Ik denk dat ik eerder trots op jou moet zijn...Oh, en trouwens...Je hebt ook goede jongenssmaak."
Zegt ze met een knipoog. Ik voel mijn wangen en die van Arthur licht rood worden. Scotland kucht wat en doet de glazen deur open. Alice Kirkland, de receptioniste kijkt een beetje bezorgd naar Scotland. Scotland gebaart haar om binnen te komen. Ze speelt nerveus met haar vingers. Iedereen gaat op de lege stoelen zitten. Dit keer was het erg stil, te stil voor het goede.
"Goud, turqouise en olijf zijn uitgeschakeld.."
Verbaasd kijkt iedereen naar Alice die uit verlegenheid naar de grond kijkt. Hoe kunnen hun nu zo uitgeschakeld zijn?
"Na wat commentaar van Gupta hebben Heracles en Sadiq elkaar uitgedaagd."
Zuchtend loopt ze naar de glazen deur.
"En zijn allebei in het ziekenhuis beland. Alleen Gupta had zich overgegeven, omdat dit alles helemaal niet geweldig is. Hij wenste jullie sterkte en het beste."
Met die boodschap verdwijnt ze ver weg van de glazen deur. Ik ga met mijn hand door mijn vettige haren heen. Het was zeker tijd voor een douche.
"Jongens, ik spreek jullie wel later. Ik ga me douchen en Scotland...Ik hoor morgenochtend nog van jou."
Hij knikt en gebaart voor me om weg te gaan. Ik geef Arthur nog een snelle kus en verdwijn door de deur naar Arthur's appartement de douche in.

"Wat!?"
Scotland slaat met zijn vuist op de tafel. Northern Ireland en Wales kijken hem aan. Ik kom net binnen gewandeld en voel aan dat de sfeer weer gespannen is. Ik bijt op mijn lip als ik de woeste blik van Scotland zie.
"Witte politie uitgeschakeld!? Door wie?"
Northern Ireland krabt wat op zijn hoofd en Wales kan wel door de grond zakken. Scotland was altijd wel boos en eng geweest maar zo heb ik hem nog nooit gezien.
"Donkerblauwe politie."
Antwoord Wales uiteindelijk. Verbaasd zit Scotland op zijn grote bureau stoel, hij grijpt zijn doosje sigaretten maar geen een sigaar zit er meer in. Zijn rode haar is helemaal verward en zijn gezicht ziet er bleek uit. Matthew kijkt naar me en zucht.
"Hij is aan het proberen om te stoppen met roken."
Legt Matthew uit. Ik knik begrijpend, de eerste paar weken zijn altijd een wel een hell. Ik loop verder de vergader zaal in. Drie gezichten draaien zich om naar mij. Wales en Northern Ireland glimlachen en begroetten mij. Scotland kijkt me aan en gaat rechtop zitten.
"Je moet wachten tot Ireland, Alfred, Ivan en Arthur komen. Ik heb een grote klus voor jullie."
Ik knik begrijpend en ga op een stoel zitten. Praten met Wales en Northern Ireland kijk ik vaker naar de klok. Maar geen teken van hun.