Schurk - 18

“Spring eraf!” schreeuwde Gadeck terwijl hij Walter van Storm gooide en hem zelf achterna sprong. Als ze onder een paard terechtkwamen waren ze zo goed als zeker dood. Walter die de lichtste van de drie was, werd tegengehouden door enkele struiken op de helling, maar Gadeck, Charlotte en de paarden rolden nog een eind door voor ook zij tot stilstand kwamen. Ze bleven doodstil liggen. In paniek glibberde Walter ook naar beneden.
“Kees, Wina!” riep hij even alles vergetend. Gadeck was de eerste die zijn ogen opende. Moeizaam krabbelde hij overeind. De wereld leek om hem heen te draaien, alsof hij nog altijd aan het vallen was.
“Charlotte!” riep hij het ergste vrezend. Ze lag enkele meters bij hem vandaan en bewoog niet. Hij wankelde naar haar toe. Hij legde zijn oor boven haar mond. Hij voelde haar ademen en zag tegelijkertijd haar borst moeizaam op en neer gaan. Ze leefde nog!
“Charlotte!” riep hij nog een keer, maar ze reageerde nog steeds niet. Hij durfde niet te proberen haar wakker te schudden. Oppervlakkig gezien had ze geen ernstige verwondingen, maar misschien was er vanbinnen iets geraakt.
“Ze heeft hulp nodig”, stelde hij vast. En hij kon die haar niet geven.
“Wat moeten we doen?” vroeg Walter doodsbenauwd.