Schurk - 5
Hij reed de hele dag en nacht door. Wanneer waren de tranen van dat wicht eindelijk op? De zon had al bijna haar hoogste punt bereikt toen hij besloot dat ze ver genoeg waren gereisd. Hij was doodop en als hij eventueel tegenover de koning kwam te staan, was hij liever goed uitgerust. Hij steeg af en bond de paarden aan een tak. Daarna zocht hij dood hout bij elkaar, zonder zijn gevangene ook maar één moment uit het oog te verliezen. Ze stond wezenloos voor zich uit te staren. Gelukkig was ze gestopt met grienen. Hij gooide alles in het midden op een hoop en ging de mondvoorraad inspecteren. Daar wachtte hem een behoorlijke verrassing. Zelfs als ze gegijzeld werd, mocht een prinses blijkbaar niets te kort komen. Hij had dekens gekregen –het was wel twee maand geleden dat het ’s nachts gevroren had- een tondel -hij kon best zonder, maar nu hij er toch een had…- Hij gooide hem naar de prinses toe.
“Maak het vuur aan.” Verder was er meer vlees dan menig arme in zijn hele leven at, gepekelde vis die hij niet kende en die zeker niet in de plaatselijke beek zwom en allerlei gedroogde vruchten. Er waren ook enkele waterzakken voorzien, maar toen Gadeck ervan dronk, bleek het wijn te zijn. Hij gespte zijn zwaarden die er ook bij zaten op zijn rug, nam de etenswaren die het vlugst bedierven en wilde bij het vuur gaan zitten… dat nog niet brandde.
“Ik had je gezegd het vuur aan te maken!” blaft hij. De prinses kromp in elkaar.
“Ik weet niet hoe”, hakkelde ze. En die moesten dan het land kunnen leiden? Een vuur maken was al te veel gevraagd. Hij deed het dan maar zelf.
“Hier eet op, jij”, gebood hij terwijl hij haar de helft van het eten toewierp.
“Ik ben een prinses, je mag me wel met een beetje meer respect aanspreken, schurk.” Waar haalde ze die lef plots vandaan?
“Ik heet Gadeck niet schurk zoals iedereen schijnt te denken en ik ben niet van plan je hoogheid, prinses of meer van die rommel te noemen. Je naam volstaat net als voor ieder ander.” Charlotte zei niets meer en Gadeck had ook geen behoefte aan een gesprek.
Reageer (1)
die gaan iets krijge ik voel et
1 decennium geledentja ik kan ook verkeerd voele
nel verder(H)