Part twentyfour - omygosh, what did i just dream?

'Opstaan, prinses.' Zijn stem klonk zachtjes in mijn oren. Ik kreunde en draaide me nog een keer om, om daarna op te botsen tegen zijn borst. Hij kuste me op mijn hoofd. 'Heb ik je pijn gedaan?' Ik probeerde mijn hoofd te schudden, maar mijn nek was stijf van het liggen. 'Ik ga wel weg.' 'N-nee!' Ik hield hem stevig vast. Hij grinnikte. 'Ik ga niet helemaal weg, Lills. Ik ga alleen maar het raam uit en dan kom ik je strakjes ophalen. Oude Quil wil je spreken, dus we gaan samen naar hem toe.' Mijn stem trilde. 'Oude Quil?' Jacob's blik veranderde, eerst bezorgd, toen verward, toen weer bezorgd. 'Ja, je kent hem toch wel? Lily - wat is er?' Ik schudde mijn hoofd, het beeld in mijn hoofd van Oude Quil die me aankeek negerend. 'Er is niets - echt niet.' Hij knikte begrijpend en trok me toen omhoog. 'Kom, doe je kleren aan. Oude Quil zei dat het belangrijk was.' 'Jacob, wanneer heb je hem gesproken?' Hij stopte even met door mijn koffer te rommelen, die ik nog niet uitgepakt had, en keek me aan. 'Eh - daarnet, hoezo?' Ik fronste. 'Ben je weg geweest?' Jake grijnsde en schudde zijn hoofd. Hij haalde een mobieltje uit zijn broekzak en wees ernaar. 'Oude Quil is behoorlijk modern, voor een st-' Abrupt zweeg hij. Met samengeknepen ogen keek ik hem aan. 'Wilde je een weerwolfding verklappen?' Hij rolde met zijn ogen. 'Oude Quil is een stamhoofd, dat wilde ik zeggen.' Ik haalde mijn schouders op. 'Goed, ik ga nu het raam uit. Kun je me een paar minuten missen, of moet ik je helpen met je kleren?' Hij keek me aan met een schuine glimlach. Ik grinnikte en mepte hem speels op zijn arm. 'Oké, ik begrijp de boodschap,' lachte hij. 'Tot zo!' Hij verdween in een oogwenk het raam uit.