Chapter Two

Jewel Emerald POV.

Ik weigerde me druk te maken. Er stonden hier duizenden mensen. Het was onmogelijk dat ik bij die vierentwintig terecht kwam. Zelfs als ik zou worden getrokken, mijn vader was rijk genoeg om me uit de Hongerspelen te kopen. Er waren inmiddels al zeven meisjes getrokken. De kans begon kleiner te worden dat ik getrokken zou worden.
''Renata Queen.'' Weer werd de kans kleiner dat ik zou worden getrokken. Wat nerveus plukte ik aan mijn haar. Mijn haar was niet langer normaal. Een paar weken geleden had ik er pauwenveren in gekregen. Nu liep ik voor op de mode. Er werd weer in de bak met namen gegrabbeld.
''Jewel Emerald.'' Het leek wel of de tijd stilstond. De mensen om me heen draaiden zich om naar mij toe. Met grote passen liep ik naar het podium toe. Mijn hart ging als een razende tekeer. Ik wierp een blik over mijn schouder. Mijn vader en moeder stonden daar nog. Ze deden helemaal niks. Hun gezichten waren lijkbleek. Ik ging naast het meisje staan dat voor mij aan was opgeroepen. Er moesten nog drie meisjes naar voren komen.
''Wytsha Rooster.'' Weer een meisjes kwam naar voren gelopen.
''Karen Mozaïque.'' Een meisje barstte in huilen uit. Ze werd bij haar arm gepakt en vervolgens ook het podium opgesleurd.
Het werd nog stiller dan eerst. De laatste naam werd getrokken.
''Janet Nikon.'' Het laatste meisje kwam naar voren gelopen.

''En dan nu de jongens.'' werd er kortaf geroepen. De rebel had zijn hand nog niet in de pot met namen gestoken en hij werd all onderbroken.
''Ik bied me aan!'' Het kwam bij de jongens vandaan. Een aziatische jongen kwam door de menigte heen gerend het podium op. Hij ging in de nog niet bestaande rij staan. Dat was het bijzonderste wat er nog tijdens de selectie gebeurde. Ik was doodsbang. Elke keer hoopte ik dat mijn ouders wat zouden doen. Ze hadden genoeg geld, ze konden me er toch wel met gemak uitkopen?