Het bevel

Sorry sorry dat het zo lang duurde voor er een nieuw hoofdstuk op kwam!

Plotseling kraakt de deur en valt er een streep met licht precies over mijn rug. Mijn ogen staren geobsedeerd naar het stukje muur tegenover me, Zero’s blik ontwijkend. Toch kan ik niet altijd hier blijven zitten en verzamel al mijn moed. Schuldbewust draai ik om, waar ik in het ontzette gezicht van Zero kijk. “Ik… Ik begon je te vertrouwen!” fluistert hij. Mijn gezicht vertrekt van de pijn van zijn uitspraak. Ik kan me er niet toe brengen om hem aan te kijken. Ik wil een verontschuldiging stamelen, maar mijn tong is van lood…

Veel plezier met lezen en ik zou graag willen weten wat je ervan vindt, dus wees niet te verlegen om te reageren