After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-49-*

Ik zucht en begin weer te tekenen. Vele lijnen komen op het blad te staan. Af en toe moet ik natuurlijk wel wat weggummen. Langzaam aan komen er mooie schaduwen tot zijn recht en krijgt het steeds meer leven. Tom staat achter me, maar ik merk het niet. Ik teken verder. Er komt een beeld van een zebra in. Mooie zwarte strepen komen er op te staan. Ik glimlach en teken veder.
Een uur lang zit ik zo stil te tekenen.Tom zit zwijgend op een stoel toe te kijken. Eerst had ik het niet gemerkt dat hij naast me was komen te zitten. Maar nu wel. Ik stoor me er niet aan en ga verder. Ik ben eindelijk klaar en er is een mooie zebra uit gekomen. Mooi liggend in het hoge gras. Ik glimlach en leg mijn kladblok weg. “Mag ik je tekeningen eens zien?" vraagt Tom.
Ik knik. “Kijk maar.”
Tom pakt het boek van tafel en kijkt vol bewondering naar de tekeningen. Ik glimlach en geniet van de zon. Ik sloot mijn ogen. Het enige wat ik af en toe hoorde, was het omslaan van de bladzijde dat Tom deed. Ik opende mijn ogen toen er een schaduw over me heen viel. Ik zag Tom half boven me hangen. Hij drukte een zoen op mijn lippen en kwam toen naast me liggen. Ik glimlach. Tom slaat zijn armen om mijn middel heen en kijkt me aan. Ik glimlach. “Je bent wel erg bezorgt.”
"Ik wil gewoon dat je snel weer beter word."
Ik glimlach. “Dat word ik ook wel. Het even zijn tijd nodig.”
"Hm-m."
Ik glimlach en geef hem een knuffel. Een tijdje liggen we zo dicht tegen elkaar aan. Ik glimlach en geef hem een klein kusje. Tom glimlacht terug en geeft nu een kusje terug. “Je bent zo’n lief jochie.”
"En jij een lief meisje." zegt Tom lief en knuffelt me stevig. Ik glimlach. Ik weet het zeker, we zijn verliefd. Ik nestel me nog eens goed tegen Tom aan, leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan en sluit mijn ogen. Ik hoor zijn hartslag zachtjes tikken. De zon schijnt boven onze hoofden en er bestaat even niets anders meer voor mij dan de warme zon en Tom' hartslag. Ik zucht zachtjes en val half in slaap. Tom' vingers kietelen over mijn rug en is rustgevend. Ik glimlach en blijf nog op de wereld. Al zit ik wel op het randje tussen wakker zijn en slapen. Ik glimlach en voel Toms vinger over mijn wang gaan. Als hij zo door zou gaan, zou ik zometeen echt in slaap vallen.
“Tommie, niet doen.”
"Hm, waarom niet?" vroeg hij geschrokken en trok snel zijn hand terug.